Dwie strony raju

Nie przypuszczałam, że jadąc tam autem trzeba uzbroić się w anielską cierpliwość. Małe, lokalne, leśne drogi wschodniej Polski zaskakują na plus, natomiast drogi krajowe to już zupełnie inna historia. Historia absurdu i zaniedbania.

W dwu ogromnych województwach właściwych dróg po prostu brak. Mijałam parki krajobrazowe, obszary Natura 2000 i… tiry. To znaczy tirów nie mijałam, tylko jechałam za nimi, bo jak wyminąć kolumnę tirów, gdy dozwolona prędkość osiąga w porywach 90 km na godzinę, a co chwila wieś lub miasteczko.

Tak działa międzynarodowy transport ze wschodu na zachód i z południa na północ. Kierowcy są wściekli lub zrezygnowani, a mieszkańcy rozjeżdżanych wsi klną w żywy kamień.

Jednak warto się przemęczyć. Z obowiązku odnotuję, że byłam w Sarnakach, Zabużu i Serpelicach, a potem w Kocku i Lubartowie, by przez Opatów, Szydłów i Ujazd wrócić do Krakowa. Nie chcę tu zastępować przewodnika. Chodzi mi tylko o to, by podzielić się z Państwem zachwytem. Bo byłam oszołomiona pięknem natury oraz zabytkami przeszłości wspanialszej od teraźniejszości.

Inaczej niż w Małopolsce wioski są tam relatywnie skupione, więc lasy i pola ciągną się bezbrzeżnie. Są wsie składające się wyłącznie ze ślicznych miniaturowych drewnianych domów o świetnych proporcjach. Nie rozebrano ich, jak stało się u nas z niebieskimi chatami. Ocalały też stuletnie i starsze drzewa: majestatyczne lipy i kasztany tworzą aleje przydrożne o niepowtarzalnym uroku; rosną też w ogródkach, podobnie jak gigantyczne jaśminowce obsypane kwiatami. Teraz całe wsie pachną jaśminem.

Przypuszczam, że ten stan rzeczy nie będzie trwał wiecznie. To chyba ostatni moment, by zobaczyć taki krajobraz i sielskie wioski nie w skansenach.

To, że czas się tam zatrzymał, stanowi raj dla turystów. A mieszkańcy? Mówią, że kochają swoją okolicę. Ale rozmawiałam z tymi, którzy zostali, tymczasem większość młodych wyjechała. Do Belgii, na Wyspy, do Warszawy. Boisko w Borsukach zarasta trawą. Mnóstwo szkół zlikwidowano. Podczas gdy w Małopolsce zdarzają się wsie z trzema sklepami, tam sklepik wiejski jest rzadkością. Oczywiście ludzie sobie radzą: pojawił się handel objazdowy, z samochodu, który przejeżdża raz w tygodniu. Tak wygląda druga strona raju.