Dwójmyślenie

Janusz Korwin-Mikke: W PROSTYM ZWIERCIADLE

W wyniku intensywnego treningu ludzie nauczyli się nie tylko kłamać co do swoich odczuć, ale też kłamali nie mając poczucia, że kłamią. Gdy mówili, że kochają Wielkiego Brata, to naprawdę wierzyli, że go kochają (choć go nienawidzili).

Takie dwójmyślenie było bardzo częste za PRL-u. Wychodził facet na trybunę i grzmiał o "przodującej roli klasy robotniczej”. I kiedy godzinę później mówił prywatnie, że tych brudnych roboli trzeba batem gnać do roboty – to nadal był przekonany, że klasa robotnicza przoduje itd.

Dwójmyślenie...

Dziś np. w Królewskim i Stołecznym Mieście Krakowie przewalają się tłumy ludzi podziwiające pomniki rozmaitych królów. Z nabożną czcią wysłuchują dziejów Kazimierza Wielkiego, dumni są z Władysława Jagiełły, patrzą na fundowane przez rozmaitych monarchów kościoły, uniwersytety... Płacą grube pieniądze, by z bliska popatrzeć na pamiątki po koronowanych głowach, by chociaż dotknąć przedmiotów świadczących o potędze i wielkości królestwa polskiego.

A jednocześnie ci sami ludzie mają politycznie poprawne odruchy wpojone przez Ministerstwo Prawdy – i gdy zaczyna się mówić o polityce, to zaklinają się, że kochają d***krację, ewentualnie republikę, a monarchia to coś w ogóle okropnego, a przynajmniej: pełna żenada.

I wydaje im się, że naprawdę w to wierzą!

Dwójmyślenie...