Dwór w Łękach Górnych

Z teki Andrzeja B. Krupińskiego

Dwór w Łękach Górnych powstał najpewniej w początkach XVII w., za sprawą któregoś z Tarłów lub Lubienieckich, wśród których było wielu arian. Dlatego do dziś jeszcze uważa się go za niegdysiejszy zbór ariański. A jest to obiekt w całości murowany, o głębokich piwnicach, trzech kondygnacjach naziemnych i bogatym wystroju architektonicznym rodem z Włoch i Niederlandów. Do dziś jeszcze kolebkowe sklepienia pomieszczeń parteru i przedsionka na piętrze zdobią ramowe dekoracje stiukowe z rozetami i główkami aniołków w konsolach, a wysokie szczyty zdobią płaskorzeźby, z których jedna przedstawia Boga, druga zaś Chrystusa. Na jego obronny, a nie tylko mieszkalny charakter, wskazuje północny ryzalit, będący pierwotnie basztą, osłaniającą go od strony przebiegającego przez wieś od XVI do końca XVIII w. traktu ruskiego oraz znajdująca się w południowej ścianie klatki schodowej kluczowa strzelnica, ubezpieczająca główne wejście. Obronie służyło także poddasze z szeregiem szczelinowych otworów strzelniczych, zlikwidowanych dopiero pod koniec XIX w. w związku z adaptacją na piętro mieszkalne.
(ABK)