Dziś, niczym w Rio de Janeiro, ulicami przejdzie korowód

Chciałoby się, żeby tak było częściej. Żeby myślenicki rynek był miejscem tętniącym życiem, pełnym ludzi i gwaru, a nie „pustynią”. Przez ostatnie dwa dni taki jest. I będzie jeszcze dziś i jutro.

Międzynarodowe Małopolskie Spotkania z Folklorem zaczęły się na dobre. Europę reprezentują: Biseri Slavonije z Chorwacji, Roksolanija z Ukrainy, Dor Transilvan z Rumunii, Kelaptari z Gruzji, Svetlovanek z Czech, Zlatna Trakia z Bułgarii, ZPiT Ziemia Myślenicka, Amerykę: Tlalolini z Meksyku i Fama Folcloro z Kolumbii i wreszcie Azję: HaChiKu z Tajwanu.

Już po pierwszym koncercie „Muzyka świata” publiczność była zachwycona. Nie mogło to ujść (i nie uszło) uwadze samych wykonawców: – Kiedy byliśmy już na scenie, świetna energia płynęła do mnie prosto z widowni. Chciałbym podziękować każdej osobie, która była z nami i mam nadzieję, że będą podobały się im nasze kolejne występy – mówił Zviad Guilava z Gruzji.

– To był wspaniały swojsko-egzotyczny „przekładaniec” – mówił Jan Koczwara, długoletni, były już dyrektor Myś­lenickiego Ośrodka Kultury. – Projekt uważam za trafiony w dziesiątkę. Byłem zbudowany tym, że tyle ludzi przyszło na koncert. Zaprzeczyło to opiniom maruderów, którzy powątpiewali w sens tego przedsięwzięcia, mówiąc: „a po co to?”, „a dla kogo?”.

Dyrektor festiwalu Piotr Szewczyk także był pod wrażeniem liczby widzów: – Chciałbym podziękować myślenicza­nom i turystom, którzy zdecydowali się przyjść na koncert. Dziękuję też za to, jak fantastyczną atmosferę stworzyli.

Jan Koczwara festiwalowi przygląda się z sentymentem wspominając, jak między 1968 a 1981 rokiem sam, tu w powiecie myślenickim, brał udział w organizacji podobnego. Był to Mini Festiwal Folkloru Ziem Górskich. – Oczywiście skala tamtego i tego przedsięwzięcia są zupełnie inne, ale inne też były wtedy możliwości.

Nie stawiało się specjalnych estrad. Zespoły, m.in. z Austrii, Hiszpanii, Tadżykistanu czy Senegalu, występowały tam, gdzie były ku temu warunki. W powiecie było to sześć miejsc: Gdów, Głogoczów, Lubień, Rudnik, Myślenice i Sułkowice. Przeżycia jak na owe czasy były przepiękne. Tym bardziej się cieszę, że teraz w Myślenicach pojawiło się takie wydarzenie kulturalne i że jest realizowane na światowym poziomie – mówi.

W tak różnorodnym programie, jaki zaprezentowano w czwartek, każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Swoich fanów miała także Rumunia, a zwłaszcza jej tancerki, które wzięły tancerzy na plecy. Albo kapela góralska z Polski. A na przykład grupa z Tajwanu pokazała coś zupełnie odmiennego od tego, co rozumiemy pod pojęciem folkloru, bo… sztuki walki.

– Wrażenia? Mega! – mówi nastoletnia Kinga. – Widać, że ci ludzie kochają to, co robią. To daje moc, patrząc na ich występy uśmiech sam ciśnie się na usta. Jestem pełna podziwu, jak przez taniec potrafią pokazać tradycję swojego kraju. Oglądając ich, młodsze pokolenia mogą je dzięki temu poznać.

Na Kindze największe wrażenie wywarli Meksykanie. Dzięki nim kamienica Obońs­kich w rynku zamieniła się w meksykańskie pueblo, czyli wioskę, gdzie chłopak zaleca się do dziewczyny pod oknami jej domu, a mariachi przygrywają im na gitarach. Ich temperament i kolorowe stroje tancerek nie pozostawiały widzów obojętnymi. Podobnie zresztą zadział występ zespołu z Kolumbii.

Po takiej „petardzie”, jak nazwał występ Kolumbijczyków jeden z widzów, można było odpocząć przy zupełnie innym muzycznym klimacie. Zespół Jóga, czyli Rafał Skowroński i Kamil Łukasiuk z Katowic grają, jak sami mówią, muzykę „cichą, emocjonalną, na dobranoc”. Inspiracje czerpią z muzyki skandynawskiej, a sama ich nazwa jest hołdem dla islandzkiej wokalistki Björk.