Dziwny sklep

Za moich czasów

Dla starszego, a nawet dla sporej części średniego pokolenia - to nie do pojęcia. Przecież zanim się coś kupi, trzeba obejrzeć, dotknąć, sprawdzić, przeczytać np. instrukcję obsługi albo zapytać o to i owo sprzedawcę. A tu - nic z tych rzeczy: wybierasz, decydujesz się, płacisz i czekasz na przesyłkę. No właśnie - a kto wie, co się w niej znajdzie? Stale dochodzą do nas informacje, że ktoś zamiast telefonu komórkowego dostał pięknie zapakowany klocek, a komuś innemu zamiast opasłej encyklopedii przysłano cegłę.
A poza tym - to płacenie! Trzeba iść na pocztę albo - co wprawdzie mniej kłopotliwe, ale jakieś podejrzane, dokonać przelewu przez Internet. I znowu nie wiadomo, jakie są losy naszych niewidocznych pieniędzy - dojdą nie dojdą, a jak nie dojdą, to w jaki sposób udowodnić, że się je wpłaciło. Same problemy!
Mój nastoletni syn nie może pojąć takich oporów - załatwił już przez Internet dziesiątki transakcji - kupował i sprzedawał podręczniki, sprzęt elektroniczny, komputer i części do niego, nawet... gitarę. Tą samą drogą córka zaopatrywała się, a raczej swoje dzieci, w ciuszki, pantofle i zabawki, sprzedawała łóżeczko, z którego wyrosły maluchy. Listonosz stał się w naszym domu częstym gościem, a syn do perfekcji opanował sztukę pakowania i wysyłania paczek. Gdyby policzyć, ile dzięki tym transakcjom udało się oszczędzić pieniędzy, wyszłaby na pewno niezła kwota, bo niektóre drobiazgi kosztują połowę tego, co w każdym, nawet najtańszym sklepie. Na internetowych aukcjach "trafić" można na książki, których na próżno szukać by w księgarniach i antykwariatach. Zawsze jednak - czego nauczyło mnie moje dziecko - trzeba w miarę możliwości sprawdzić wiarygodność sprzedawcy, czytając komentarze, jakie wystawili mu poprzedni klienci. I korzystać z dobrodziejstw internetowego kupowania...
BARBARA ROTTER- -STANKIEWICZ