To wystawa jednego z najważniejszych twórców litewskich, stawianego w jednym rzędzie z Arnoldem Böcklinem i Odilonem Redonem. Ze względu na wszechstronność zainteresowań można go porównać też ze Stanisłąwem Wyspiańskim.
W Krakowie oglądamy niemal 100 prac - obrazów, grafik, rysunków, a także szkicowniki artysty. W tle towarzyszą nam zaś jego utwory muzyczne.
Wszystko to - połączone ze znakomitą aranżacją wydobywającą najciekawsze wątki, nieprzegadaną i nieprzeskalowaną, daje znakomity wgląd nie tylko w sztukę artysty, ale przede wszystkim niezwykły czas, w którym żył i tworzył. Ale udało się uwypuklić także rzecz ważniejszą: wzajemne wpływanie na siebie różnych pól jego artystycznej działalności. Zobaczymy więc „muzyczność” jego malarstwa i „plastyczność” jego muzyki.
To chyba jeden z największych atutów tej wystawy. Bo - żeby było jasne - tę sztukę trzeba doceniać ze względu na jej wartość historyczną, kontekst kształtowania tożsamości narodowej. Ale dziś nie jest to już zjawisko, które nie będzie szczególnie uwodzić wizualną stroną. Dziś widać tu już w niejednym obrazie nieco zakurzoną estetykę, która chyba niespecjalnie przetrwała próbę czasu. Twórcy wystawy zresztą bardzo zgrabnie selekcjonowali obrazy, wybierając te, które i tak nie kłują szczególnie oka widza. To duża umiejętność.
Ale bezsprzecznie to jedna z najlepszych propozycji sezonu kulturalnego „Litwa w Krakowie”. Do zobaczenia koniecznie!
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
