Edytorial. Spowolnienie w świecie, porządki u siebie

Polska jest na razie fenomenem: jedynym krajem w Europie, którego PKB rośnie nieprzerwanie od 30 lat. Nie zaliczyliśmy spadków, a jedynie spowolnienia rozwoju. Gdy w kryzysie finansowym po 2008 roku większość krajów Europy zanotowała bolesne tąpnięcia PKB, Polska rosła. W sumie od chwili wejścia do Unii do końca rządów PO-PSL ów wzrost wyniósł imponujące 27 proc., przy unijnej średniej… 2 proc. Również w ostatnich trzech latach należymy tu do europejskich liderów. Nie ma jeszcze danych za cały rok 2018, ale przebijemy zapewne 5 proc. To sporo, choć w kraju na dorobku apetyt jest zawsze większy.

Przejmując władzę w 2015 r. PiS odziedziczył nieźle ułożoną gospodarkę rosnącą na fali dobrej koniunktury u zachodnich partnerów. Nasi przedsiębiorcy potrafili tę koniunkturę wykorzystać, zwiększając eksport towarów i usług. To pozwoliło Polsce szybciej rosnąć. Drugim czynnikiem wzrostu PKB były podwyżki płac wzmocnione przez 500 plus: duże dochody pozwoliły Polakom na duże zakupy, co zawsze nakręca koniunkturę. Ale na krótką metę, góra kilka lat.

Długofalowo niezbędne są inwestycje firm. A do nich przedsiębiorcy wciąż się nie kwapią. Pytani, dlaczego, odpowiadają od trzech lat to samo: karczemne kłótnie polityków, chaos w parlamencie, częste i nagłe zmiany przepisów (uchwalanych nawet nocą), skomplikowane i niejasne prawo, sprzeczne z deklaracjami rządu restrykcje fiskusa.

W ostatnim czasie doszły do tego trudności ze znalezieniem pracowników, szalejące ceny prądu i węgla. Teraz mamy złe wieści z Niemiec oraz czarne prognozy mówiące o spowolnieniu na świecie. Z tym ostatnim polscy politycy nie są w stanie zrobić (prawie) nic. Ale pewne rzeczy, w kraju, mogliby naprawić. Najlepiej, by zaczęli od siebie.