Edytorial. Szykuje się „gra o tron” po krakowsku

Polskie życie polityczne bywa jednak zaskakujące, a i okoliczności po oficjalnym starcie kampanii mogą się zmienić. Za Małgorzatą Wassermann, mimo że niechętnie zgodziła się wziąć udział w tym wyścigu, stoi młodość, uroda, doświadczenie wyniesione z komisji śledczej, a także cała machina państwa, która niechybnie zostanie użyta, by wypomnieć Maj-chrowskiemu każdego urzędnika zamieszanego w niejasne interesy. Nie wierzę w wyprowadzanie profesora z gabinetu w kajdankach przez oficerów CBA, ale nie mam wątpliwości, że służby będą szukać kompromitujących materiałów na jego otoczenie, które po 16 latach ma pewnie na swoim koncie trochę grzechów.

Jest również ten trzeci, Łukasz Gibała, który uzyskał zaskakująco dobry wynik w sondażu i może jeszcze pozbawić prof. Majchrowskiego kilku procent oraz zbliżyć się do kandydatki PiS-u. Jest młody, bogaty i pewnie przeprowadzi dynamiczną kampanię z wykorzystaniem bilboardów i nowych technologii, by pokazać obecną ekipę jako zmurszałą, nieudaczną, niszczącą betonem przestrzeń najpiękniejszego miasta w Polsce.

Jeśli jeszcze PO w końcu zdecyduje się wystawić własnego kandydata, to nawet jeśli ten polegnie z kretesem, trochę głosów odbierze obecnemu prezydentowi. Tu jednak jest problem. I być może też najważnieszy wniosek z sondażu. Działalność krakowskiej PO to od lat jedna wielka kompromitacja, co widać w żenującym wyniku poparcia w sondażu do rady miasta. Kiedyś PO sama utopiła swojego kandydata Stanisława Kracika, potem wystawiła niewybieralną Martę Patenę, a teraz odebrała chęć do walki Bogusławowi Sonikowi, który jest chyba jedynym politykiem PO próbującym zaistnieć w przestrzeni Krakowa. Widać jednak, że to akurat Platformę bardzo boli.

dziennikpolski24.pl

data-hide-cover="false" data-show-facepile="false">