Ego Zibiego

Ów karygodny brak postaram się teraz uzupełnić: a po jakie licho naszemu miastu w ogóle młodzieżowe mistrzostwa Europy?

Nie ma żadnej dziejowej konieczności, by Kraków aspirował do roli współgospodarza tego rodzaju imprezy. Prestiż? Niewielki. Splendor? Bez żartów. Zyski? Żadne. Promocja? Po stokroć większą zrobi nam ją teraz przyjazd jednej Marii Szarapowej. Spróbujcie zresztą odpowiedzieć na pytanie: gdzie było ostatnie Euro U-21? A gdzie będzie następne, już w tym roku? Ktoś wie, bez sprawdzania?

Paru prymusów pewnie się znajdzie, ale większość, w tym ja, takiej wiedzy nie przyswoiła. Bo co to za różnica?

Niech się – wybaczcie, jeśli zabrzmi to zbyt protekcjonalnie i wielkomiejsko – ekscytują tym w Bydgoszczy, Tychach i Łęcznej. Kraków nie z nimi ma się ścigać, tylko z Wiedniem i Paryżem (no, z tym Paryżem trochę przesadziłem, choć slumsowate blokowiska mamy nawet podobne). Takie postawienie sprawy z marszu zdjęłoby z nas odium wizerunkowej porażki, a tak mamy i ją, i wojenkę między MZPN a PZPN.

Nawiasem mówiąc, mam tu z Bońkiem kłopot. Jest dobrym prezesem, ale w tej historii jawi się jako człek małostkowy. Bawi się konfliktem, jakby znalazł świetny temat, dzięki któremu można na Twitterze rzucić rozochoconej gawiedzi parę bon motów zaklętych w maksymalnie 140 znakach. Szkopuł w tym, że argumenty tu się nie mieszczą, jeno same uszczypliwości. To nie jest sposób na dialog, tylko na karmienie własnego ego, które – co tu kryć – ma swoje niemałe potrzeby.

Jakby to wszystko spuentować w 140 znakach? Mogę krócej: Kraków Euro nie potrzebuje. Idźcie z Bogiem, pardon, z Bońkiem.