Ekoserek?

Andrzej Kozioł: MOIM ZDANIEM

Ekologiczność modelki, jak usłyszałem, polega na tym, że się ekologicznie odżywia i za żadne pieniądze nie weźmie udziału w pokazie prezentującym futra.

Są terminy-klucze, magiczne, które mają za zadanie wywołanie pozytywnego nastawienia. Należy do nich „ekologiczny” i „europejski”, często zredukowane do przedrostków. I jeżeli wsiadasz do zdezelowanego, poobijanego mikrobusu, na którym wypisano „eurobus”, możesz odczuwać dumę ze swej przynależności do Unii, poczuć związki z wielką historią kontynentu, od Karola Wielkiego po Karola de Gaulle’a.

Nie inaczej jest z ekologią. Namnożyło się na przykład pralni ekologicznych, zwanych też czasami w skrócie ekopralniami. Wyobraźnia podsuwa współczesną madame Sans Gene, która przy pomocy szarego mydła i ługu doprowadza do czystości nasze szmatki, przy okazji bijąc je kijanką. (Mało kto pamięta kijanki, podobnie jak mało kto zdaje sobie sprawę, że dzięki nim termin „prać” ma podwójne znaczenie, bo oznacza też bicie.)

W rzeczywistości zapewne większość „ekopralni” zasługuje na starą nazwę „pralnia chemiczna”, ale ten przymiotnik ma negatywne konotacje.

Tak sobie myślałem, podjadając serek i zastanawiając się, czy dzięki temu jestem ekologiczny. Czy krowa była ekologiczna? Raczej żyła w wielkiej oborze, fabryce mleka. Serka nie zrobiła ekobaba, prawdopodobnie powstał w fabryce serków. Na szczęście nie biorę udziału w pokazach futer...