Fanatycy

Profesor Uniwersytetu Londyńskiego, muzułmanin, mówi, że 95 proc. muzułmańskich mieszkańców „odrzuca tę formę nawracania na islam”, a aż 98 proc., potępia akty terroru.

- Czyli 5 procent uważa, że można brutalnie nawracać, a 2 procent trzyma z terrorystami? - pyta muzułmanka bez chusty. Profesor milczy, po czym zauważa, że „milicjanci” i ich zwolennicy to Anglicy w drugim, a nawet czwartym pokoleniu.

To samo słyszymy w brukselskim Molenbeeku (500 Belgów walczy w armii ISIS) i podparyskim Drancy (skąd wywodził się współautor zamachu w Paryżu). Umysły części tutejszych są zatrute fanatyzmem. Jeszcze 20 lat temu tak nie było. Miejscowi muzułmanie, jak w USA, stawali się zwykłymi obywatelami. Narzędziami integracji były: armia z poboru, mieszana szkoła, wspólna praca w fabryce. Dziś nie ma poboru, a szkoły i fabryki przemieniły się w getta. Jak całe kwartały miast. Tam rosną terroryści.

Egipska reporterka mówi, że 90 proc. muzułmanów z północnej Afryki i Bliskiego Wschodu boi się islamskich radykałów, wielu chce uciekać. Tylko dokąd? Poza tym, Europa, nawet Angela, ich nie chce. Wzniosła 235 km ogrodzeń, stawia kolejne. - To tak, jakby zamknąć się w pokoju z terrorystą - ironizuje Egipcjanka. I dodaje: - Zrównywanie uchodźców, czyli ofiar terroru, z terrorystami, jest jak zrównywanie uciekinierów z Polski Jaruzelskiego z członkami junty, którzy kazali strzelać do górników.

W tym roku, przed koszmarem w Paryżu, było w świecie 288 aktów terrorystycznych. Od bomb i strzałów (na ulicach i bazarach, w kawiarniach i meczetach) giną co tydzień setki niewinnych ludzi. 99 proc. to muzułmanie. I ich, i naszym wrogiem są - fanatycy. Ale łatwiej wrzucić wszystkich do jednego worka - i zamknąć oczy na ból „obcych”.

JP2 przewraca się w niebie.