Fatalna passa Wisły

To było przed meczem z Zawiszą Bydgoszcz. Po wyjazdowych remisach z Lechią Gdańsk i Legią Warszawa, przedzielonych domową porażką z Ruchem Chorzów, trener Franciszek Smuda został zapytany na konferencji prasowej czy nie martwi go fakt, że jego drużyna nie wygrywa?

"Franz" obruszył się na takie pytanie i odparł: - Możemy nie wygrać nawet w pięciu czy sześciu spotkaniach. To nie ma znaczenia. I tak wszystko rozstrzygnie się w fazie finałowej sezonu. Trener Wisły nie przypuszczał jednak wtedy, że passa meczów bez wygranej znacznie się wydłuży, a do tego jego drużyna zacznie seryjnie przegrywać.

Passa Wisły jest w tym momencie fatalna. Dość powiedzieć, że odkąd w Polsce rywalizacja o mistrzostwo kraju toczy się w formule ligowej, czyli od 1927 roku, "Biała Gwiazda" tylko siedem razy przegrała cztery razy z rzędu. Teraz mamy ósmy raz, ale pierwszy w XXI wieku.

Przed II wojną światową taki przypadek Wisła zanotowała tylko raz - w 1937 roku, gdy kolejno musiała uznać wyższość: Garbarni Kraków (0:2), Warty Poznań (2:3), ŁKS-u Łódź (0:2) i Pogoni Lwów (0:1).

Po wojnie takie sytuacje z udziałem zawodników Wisły też należały do rzadkości. Pierwszy raz miało to miejsce w 1953 roku. Wisła przegrała wtedy kolejno z: Ruchem Chorzów (0:2), Lechią Gdańsk (0:1), Gwardią Warszawa (0:1) i Polonią Bytom (0:4).
Później takie serie krakowianie notowali raz na kilka lat. W 1960 roku sposób na Wisłę znalazły kolejno: Zagłębie Sosnowiec (0:1), Odra Opole (0:4), ŁKS (1:2) i Ruch Chorzów (1:2).

Gdy liga grała już systemem jesień - wiosna, w sezonie 1974/75 "Biała Gwiazda" przegrała kolejno z: Zagłębiem Sosnowiec (1:2), Lechem Poznań (1:4), Górnikiem Zabrze (0:2) i Legią Warszawa (1:2).

W latach 80. taka sytuacja miała miejsce dwa razy. Najpierw w sezonie 1982/83 krakowianie przegrali z: Górnikiem Zabrze (0:1), Śląskiem Wrocław (1:2), Pogonią Szczecin (0:1) i Widzewem Łódź (0:2). Następnie w sezonie 1984/85 wiślacy musieli uznać wyższość: Zagłębia Sosnowiec (0:1), Pogoni Szczecin (0:2), Lecha Poznań (0:2) i Ruchu Chorzów (0:1). Był to zresztą jeden z najgorszych sezonów w historii klubu, zakończony drugim spadkiem z ekstraklasy.

Ostatni raz serię czterech przegranych meczów Wisła zanotowała w sezonie 1991/92. Rozpoczęło się wtedy od przegranej ze Stalą Mielec 0:3, a później sposób na krakowian znalazły: GKS Katowice (2:4), Motor Lublin (0:3) i ŁKS (0:1).

Teraz Wisła wyrównała niechlubny rekord, ale patrząc na sytuację, jaka panuje w drużynie Franciszka Smudy, wiele wskazuje na to, że może być jeszcze gorzej. W pierwszym meczu fazy finałowej sezonu "Biała Gwiazda" zagra bowiem w Poznaniu z rozpędzonym Lechem i każdy inny wynik niż wygrana "Kolejorza" będzie niespodzianką, jeśli nie sensacją. Wisła przy tym ma coraz większe problemy kadrowe.

Już wiadomo, że w rodzinnym mieście nie wystąpi Arkadiusz Głowacki, który doznał kontuzji więzadła pobocznego środkowego. Przerwa w grze kapitana drużyny potrwa przynajmniej trzy tygodnie. Tymczasem w meczu z Lechem zagrać nie będą też mogli: Gordan Bunoza, Dariusz Dudka i Michał Nalepa. Smuda będzie miał zatem wielki problem z zestawieniem obrony.

Wiślacy mogą się jedynie pocieszać, że do innego klubowego rekordu - liczby kolejnych meczów bez zwycięstwa w ekstraklasie - ciągle im jeszcze daleko. Licząc koniec sezonu 1989/90 i początek 1990/91 "Biała Gwiazda" nie wygrała aż dwunastu kolejnych spotkań. Drużyna Smudy po trzy punkty nie sięgnęła na razie od siedmiu kolejek. Kiedy ten fatalny licznik się zatrzyma? Oto jest pytanie...