Felieton Grzegorza Tabasza. Susza wyrządziła szkody w przyrodzie

Przejdę do rzeczy. Większość żab i ropuch może tegoroczny sezon lęgowy spisać na starty. Jeśli nawet złożyły skrzek, to mniejsze kałuże i oczka wodne wyschły na amen. Kijanki ocalały tylko w zatokach jezior czy większych starorzeczach.

Kumaki górskie, oczko w głowie ochroniarzy przyrody, tylko na chwile odzyskały śródleśne kałuże. Jeśli wrócą upały i susza, to i one nie osiągną najmniejszego sukcesu rozrodczego. Tylko żaby zielone mieszkające w większych stawach czy wyrobiskach pożwirowych dochowają się potomstwa. Susze chwalą sobie za to jajorodne węże i jaszczurki. Im cieplej, tym szybciej z jaj wyjdą młode. Światek motyli dziennych również dotknęła susza. Proszę sobie wyobrazić pokrytą kwiatami łąkę.

Motyli powinno być bez liku. Pokonałem dwieście metrów owadziego raju i naliczyłem jeno kilka bielinków, około dziesiątki gorówek (gorówkom poświecę nieco czasu następnym razem) i jedną rusałkę. Nie wiem, czy doskwiera im brak nektaru, którego wysuszone kwiaty produkują niewiele, czy niedorozwój roślin żywicielskich dla gąsienic.

Znajomy przyrodnik zwala winą na chemizacje rolnictwa, ale póki co nie ma na to twardych dowodów. Pewnie zapytacie o ptaki. Brak owadów, słaba wegetacja roślin oznacza mniej pokarmu dla potomstwa. Niestety, po deszczach wróciły ślimaki. Szkoda…