Felieton ks. Przemysława Szewczyka. Mało robotników na żniwie?

Temat spadającej ilości księży odżywa zawsze w czasie przedwakacyjnym, bo czerwiec jest miesiącem święceń i zmian na parafiach oraz początkiem naboru kandydatów do seminariów. Już od lat w publikacjach i rozmowach jak mantra wraca utyskiwanie na zmniejszające się liczby. Starsi księża doskonale pamiętają ławki kaplic seminaryjnych wypełnione po brzegi alumnami, obecne pokolenie jest świadkiem łączenia parafii i seminariów z powodu braku księży i kleryków.

W najbliższą niedzielę będziemy odczytywać w kościołach ten fragment Ewangelii św. Łukasza, w którym padają słowa Jezusa o wielkim żniwie i małej ilości robotników. Jestem przekonany, że dla wielu kaznodziejów będzie to okazja do poruszenia tematu coraz mniej licznych księży i małej ilości kandydatów do święceń w seminariach. Tymczasem proste utożsamienie robotników na żniwie Pańskim, o których Jezus nakazuje usilnie prosić, z księżmi posługującymi w parafiach nie jest uprawnione.

Słowo Jezusa o małej ilości robotników pracujących podczas obfitych żniw nie jest skargą, że tyle mamy parafii, a tak mało księży… Jest przede wszystkim zwróceniem uwagi na ogrom działa, które dokonało się bez naszego wysiłku: żniwiarz nie orał pola ani nie obsiewał, a tylko zbiera to, co wyrosło. Podobnie jak czyniąc rozróżnienie między prawdziwymi, dobrymi pasterzami a najemnikami pracującymi w owczarni Jezus zwraca uwagę na takich przywódców, dla których zajęcie wysokiego stanowiska jest zwykłą pracą w celu osiągnięcia zarobku, tak teraz mówiąc o konieczności znalezienia żniwiarzy chce ukazać specyfikę „pracy” w Kościele. Nie chodzi o to, żeby Kościół traktować jak swoje pole, które trzeba samemu zaorać i obsiać, ale jak pole, na którym pracuje od dawna ktoś inny, a ja tylko pomagam przy żniwach.

Wszyscy doskonale wiemy, że nie brak księży czy ludzi świeckich, którzy mówią i działają jakby myśleli, że to od nich zaczyna się chrześcijaństwo i na nich bazuje. Wiedzą lepiej niż Franciszek, jak powinno się być dziś papieżem, i przekonani są, że mają recepty na wszystkie problemy i kryzysy w Kościele i w świecie. Tak, Jezus ma rację, że ludzi, którzy gotowi są wszystko zaorać i wszędzie posiać własne idee, jest wystarczająco dużo. Potrzeba natomiast żniwiarzy, ludzi, którzy czerpią satysfakcję z owoców, które dziś wydaje czyjaś wcześniejsza praca.

Jeśli więc mówimy dziś o kryzysie powołań w Kościele i obserwujemy spadek ilości księży, to może nie tyle patrzmy na same liczby, ale raczej na to, ile w nas jest zapału do orania i siania, a na ile godzimy się zbierać owoce nie naszego zasiewu. Pan nie potrzebuje po prostu rolników, którzy sieją co popadnie, ale potrzebuje ludzi zbierających owoce Jego orki i Jego zasiewu.