FILM: Premiery

"Życie Pi" przypomina festiwal ładnych widoczków Fot. Imperial - Cinepix

Reżyseria: Ang Lee. Występują: Suraj Sharma, Irrfan Khan, Tabu, Rafe Spall.

"Życie Pi" w reżyserii Anga Lee ("Tajemnica Brokeback Mountain", "Przyczajony tygrys, ukryty smok") to niezwykła historia mężczyzny, który wychodzi cało z katastrofy na morzu i przeżywa niesamowitą przygodę. Jako rozbitek nawiązuje głęboką przyjaźń z innym ocalonym - tygrysem bengalskim...

Film jest ekranizacją powieści, która sprzedała się w siedmiu milionach egzemplarzy i latami okupowała wysokie miejsca na listach bestsellerów. Akcja rozgrywa się na trzech kontynentach i dwóch oceanach, na przestrzeni lat. Tylko reżyser o bujnej wyobraźni mógł przełożyć tę książkę na język filmu. Zadania podjął się Ang Lee, który postanowił wykorzystać efekty 3D. Stworzył zapierające dech w piersiach dzieło, które nie tylko zachwyca stroną wizualną, ale i skłania do refleksji.

Wszystko zaczyna się i kończy w Montrealu, gdzie pewien pisarz natrafił na historię Piscine'a Militora Patela (którego zagrali Suraj Sharma i Irrfan Khan - wcielili się w nastoletniego i dorosłego bohatera). Chłopak, znany jako Pi, dorastał w latach 70. w Pondicherry. Jego ojciec prowadził zoo, w którym bohater spędzał większość swojego czasu. Wychowywanie się wśród zwierząt wpłynęło na poglądy chłopaka, ale gdy próbował zaprzyjaźnić się z tygrysem bengalskim o imieniu Richard Parker, ojciec przekazał mu gorzką prawdę. "Zwierzęta nie są naszymi przyjaciółmi. Tygrys to drapieżnik. Nie zapominaj o tym, bo inaczej źle się to dla ciebie skończy" - powiedział pan Patel. Pi dobrze to sobie zapamięta i dzięki temu przetrwa trudny czas. Życie chłopaka zmienia się drastycznie wraz ze zmianami w kraju. Gdy Pi ma 17 lat, jego rodzice postanawiają wyjechać z Indii w poszukiwaniu czegoś lepszego. Pi musi zostawić swoją pierwszą miłość. Państwo Patel decydują się na przeprowadzkę do Kanady. Zamykają zoo, zabierają zwierzęta i wsiadają na pokład japońskiego statku towarowego. Stawiają tam czoło sadystycznemu Francuzowi (Gerard Depardieu)... Nocą dochodzi do katastrofy. Statek idzie na dno, ale Pi jakimś cudem przeżywa. Dryfuje po Pacyfiku z drugim ocalałym - tygrysem Richardem Parkerem. Pi dobrze pamięta słowa ojca. W tak niezwykłych okolicznościach dzikie zwierzę jest jego wrogiem... A jednak człowiek i tygrys uczą się żyć obok siebie. Obaj zostali wychowani przez ojca Pi. Mają tylko siebie.

{KINO POD BARANAMI}

Holy Motors

Reżyseria: Leos Carax. Występują: Denis Lavant, Edith Scob, Eva Mendes.

Najbardziej ekstrawagancki film ostatniego festiwalu w Cannes. Groteskowy, miejscami obsceniczny, pełen dynamiki. Balansuje na granicy dyscypliny i kompletnej nieprzewidywalności, pomiędzy horrorem a melodramatem, rodzinną psychodramą a komedią. Jego bohater monsieur Oscar od świtu do zmierzchu wciela się w nie swoje role: jest przemysłowcem, zabójcą, żebrakiem, potworem, członkiem rodziny. Stacza erotyczną walkę w wirtualnym świecie gwiezdnych wojen, uprowadza Evę Mendes, romansuje na dachu wieżowca z Kylie Minogue i do ostatniej minuty nie pozwala nikomu wyznaczyć granicy dzielącej fikcję od rzeczywistości.
Monsieur Oscar krąży po Paryżu, wykonując "zlecenia", pojawia się ciągle w nowych miejscach. Raz burzy bieg rzeczy, innym razem sprawia, że wydarzenia toczą się przewidywalnym torem. Towarzyszy mu Céline, kierująca jego limuzyną dyskretna blondynka, która pilnuje, by zadania zostały zrealizowane w określonym kontraktem czasie. Oscar i Céline tworzą parę spiskowców poruszających się wewnątrz filmowego mechanizmu, napędzanego intertekstualną grą. Film Caraxa wypełniają cytaty - począwszy od niemego serialu Feuillada "Fantomas", przez "Powiększenie" Michelangelo Antonioniego i twórczość Georges'a Franju, do animowanych "Aut" Pixara. Od wędrówki Leopolda Blooma w "Ulissesie" Jamesa Joyce'a do "Portretu damy" Henry'ego Jamesa.

Reżyser - obok Jeana-Jacques'a Beineixa i Luca Bessona - jest kojarzony z tzw. cinéma du look, francuskim neobarokiem lat 80. i wczesnych 90. XX w., jednym z najciekawszych zjawisk we francuskim i światowym kinie. Trzy lata zajęła mu realizacja pełnometrażowego debiutu - czarno-białego filmu "Boy Meets Girl" (1984), inspirowanego niemymi filmami Jeana Cocteau i twórczością Jean-Luca Godarda, z Denisem Lavantem i Mireille Perrier w głównych rolach. Film miał premierę na festiwalu w Cannes, gdzie otrzymał Nagrodę Młodych dla najlepszego filmu francuskiego, a reżyser został obwołany przez krytykę spadkobiercą Nowej Fali. Debiut przetarł młodemu twórcy drogę w filmowym biznesie, pozwalając mu na realizację następnego dzieła - "Złej krwi" (1986) ze wspaniałym aktorskim kwartetem: Julie Delpy, Juliette Binoche, Michel Piccoli i Denis Lavant. Film otrzymał Złotego Niedźwiedzia oraz Nagrodę Alfreda Bauera za innowacyjność na MFF w Berlinie w 1987 roku. Potwierdzeniem reżyserskiego talentu Caraxa stały się jego kolejne, wzbudzające emocje filmy: "Kochankowie z Pont-Neuf" (1991) i "Pola X" (1999). Po 13 latach milczenia reżyser powraca z "Holy Motors", wybuchowym wodewilem z Denisem Lavantem w głównej roli - filmem, który już zyskał miano kultowego.

{ARS, MULTIKINO, CINEMA CITY BONARKA, GALERIA KAZIMIERZ, PLAZA, ZAKOPIANKA, KINO POD BARANAMI}

Sęp

Reżyseria: Eugeniusz Korin. Występują: Michał Żebrowski, Daniel Olbrychski, Anna Przybylska.

W centrum Europy nagle, bez śladu, zaczynają znikać ludzie. Śledztwo trafia w ręce Sępa (Michał Żebrowski) - policjanta, który wydaje się pozbawiony uczuć. Twardy, nieprzekupny, bez zobowiązań i przysług do wyświadczenia innym. Do czasu, aż poznaje Nataszę (Anna Przybylska) - kobietę inną niż te, które spotykał do tej pory. Sęp rozpocznie niebezpieczną grę z przeciwnikiem wyprzedzającym go wciąż o krok. Odkryje świat, w którym ludzie prowadzą podwójne życie. Pierwszy raz logiczne myślenie wpędzi go w pułapkę bez wyjścia. Nagle z łowcy zamieni się w zwierzynę. Balansując na granicy namiętności i rozumu, świata logiki i sprytnej manipulacji, będzie musiał odpowiedzieć na pytanie: czy jest coś ważniejszego niż życie?
Autor scenariusza i reżyser Eugeniusz Korin wyreżyserował ponad 60 spektakli dramatycznych, komedii, spektakli muzycznych i oper w teatrach największych miast Polski, a także w Szwajcarii i Rosji. Jest reżyserem spektakli telewizyjnych, autorem kilkunastu adaptacji, tłumaczeń, scenariuszy filmowych i telewizyjnych oraz sztuk teatralnych. W latach 1990-2003 był dyrektorem Teatru Nowego w Poznaniu. Jest jednym z nielicznych reżyserów teatralnych, którego spektakle osiągają kilkunastoletnie cykle eksploatacji i są grane po kilkaset razy. O "Sępie" mówi: - Ten film powinien wciągać, niepokoić i uzależniać, żeby ostatecznie porazić świadomością naszej wspólnej bezradności wobec zła. Ten film powinien mówić o złu całą prawdę. Że jest zakaźne. Że jest wieczne. Że istniejące prawo i wymiar sprawiedliwości nie są w stanie zadośćuczynić ludzkiemu prawu i ludzkiej sprawiedliwości. Że walczyć z nim można tylko bezwzględnymi metodami. Że ci, którzy ze złem tymi bezwzględnymi metodami walczą, wcześniej czy później stają się JEGO odbiciem. Że nie walczyć z nim niepodobna. Że walka z nim jest nie do wygrania. Że jest to walka bez szczęśliwego zakończenia. Na tym polega tajemnica tragedii. Jednak pomimo tej wiedzy człowiek zawsze będzie szukał wyjścia i będzie wierzył w możliwość szczęśliwego zakończenia. Na tym polega tajemnica życia. Gdyż tak samo niezniszczalna jak potęga zła jest potęga dobra.

{MULTIKINO, CINEMA CITY BONARKA, GALERIA KAZIMIERZ, PLAZA, ZAKOPIANKA}

Wyszłam za mąż, zaraz wracam

Reżyseria: Pascal Chaumeil. Występują: Diane Kruger, Dany Boon, Etienne Chicot.

Isabelle pragnie za wszelką cenę złamać klątwę, która ciąży na jej rodzinie. Od pokoleń wszystkie pierwsze małżeństwa kończyły się fiaskiem. Postanawia więc poślubić mężczyznę, którego kocha, według ściśle przemyślanej strategii: znajdzie faceta, uwiedzie go, poślubi, po czym natychmiast się z nim rozwiedzie. Można powiedzieć, plan doskonały, gdyby nie postać Jean-Yves'a Berthier. Isabelle będzie musiała przemierzyć świat od Kilimandżaro po Moskwę. Czeka ją niezwykła podróż poślubna: na dobre, ale... przede wszystkim na złe. Grająca rolę główną w filmie Diane Kruger mówi: - Uwielbiam komedie romantyczne! Szczególnie komedie amerykańskie z lat 40., 50. i 60., w których występują w żaden sposób nieprzystające do siebie pary. Zawsze marzyłam, żeby wystąpić w takiej komedii, ale szybko zrozumiałam, że to nie takie proste. Łatwo jest wpaść w rutynę. Każdy aktor marzy o tym, żeby zagrać w komedii romantycznej. Ja miałam to szczęście dzięki Pascalowi Chaumeil. Uważam, że jego poprzedni film "Heartbreaker. Licencja na uwodzenie" jest wyjątkowo udanym filmem, rozpiętym między romantycznością i komizmem. Dodam tylko, że zdjęcia są ucztą dla oka, co w komedii jest często zaniedbywane. Pascal przywiązuje wielką wagę do obrazu, co jeszcze raz udowodnił, kręcąc "Wyszłam za mąż, zaraz wracam".
{MULTIKINO, CINEMA CITY BONARKA, PLAZA, ZAKOPIANKA}

Jack Reacher: jednym strzałem

Reżyseria: Christopher McQuarrie. Występują: Tom Cruise, Rosamund Pike, Werner Herzog.

Pewnego zwyczajnego ranka w przeciętnym miasteczku zostaje zastrzelonych pięć osób wykonujących codzienne obowiązki. Wszelkie dowody wskazują na jednego człowieka: byłego wojskowego i wyszkolonego snajpera, który szybko zostaje aresztowany. Mimo długich przesłuchań więzień nie ujawnia niczego oprócz jednego zdania, które pisze w notesie: "Sprowadźcie Jacka Reachera". Kim jest Reacher? Jak się okazuje, trudno znaleźć odpowiedź, a tym bardziej udowodnić, że w ogóle istnieje. Co więcej - Jack Reacher (Tom Cruise) jest już w drodze. Enigmatyczny były żołnierz i śledczy wojskowy woli unikać towarzystwa, ale zna aresztowanego snajpera. Informacje prasowe dotyczące zabójstw zmuszają go do wyjścia z cienia i podzielenia się z władzami swoją wiedzą o więźniu, o którym

wie całkiem sporo. Bazując na szokującej historii z przeszłości, Reacher wierzy, że złapano właściwego człowieka. Kiedy przyjeżdża na miejsce, okazuje się, że oskarżony znajduje się w śpiączce, został bowiem brutalnie pobity podczas transportu, a jego obrońca ma do niego mnóstwo pytań. Co jej klient ma wspólnego z Reacherem i dlaczego miałby prosić o pomoc człowieka, który jest przekonany o jego winie? Mimo obaw prawniczka decyduje się spełnić życzenie klienta i zatrudnia Reachera, żeby ten poprowadził śledztwo. Film "Jack Reacher. Jednym strzałem" powstał w oparciu o powieść "One Shot", dziewiątą z serii książek Lee Childa. W filmie pojawia się także Werner Herzog w roli zagadkowego, moralnie zbankrutowanego przedsiębiorcy.

{MULTIKINO, CINEMA CITY BONARKA, GALERIA KAZIMIERZ, PLAZA, ZAKOPIANKA}

Prawie jak gladiator

Reżyseria: Iginio Straffi. Polskie głosy: Magdalena Cielecka, Rafał Cieszyński, Marian Dziędziel.

Animacja dla najmłodszych. Scenarzysta "Epoki lodowcowej" i "Rybek z ferajny" Michael J. Wilson zabiera widzów w podróż do starożytnego Rzymu, gdzie delikatnie mówiąc, nie wszyscy byli urodzonymi wojownikami. Po wybuchu wulkanu w Pompejach mały Timo zostaje uratowany przez generała Chirona, założyciela najbardziej znanej szkoły dla gladiatorów. Chłopak dorasta wśród walecznych młodzieńców, którzy marzą o wielkiej karierze. Timo nie ma podobnych ambicji, co denerwuje jego przybranego ojca. Na dodatek w ogóle nie przejmuje się lekką nadwagą i brakiem kondycji. Wszystko zmienia się za sprawą pięknej dziewczyny. Aby zdobyć serce Lucilli, córki Chirona, Timo musi stanąć do walki z największymi wymiataczami gladiatorskiego fachu i wygrać prestiżowe zawody organizowane w słynnym Koloseum.

{KINO POD BARANAMI, MIKRO}

Klip

Reżyseria: Maja Milos. Występują: Isidora Simijonovic, Vukasin Jasnic.

Biedne przedmieścia południowego Belgradu to filmowe tło dla dorastającej, zbuntowanej i pięknej nastolatki. Ona sama jest gwiazdą klipu, który cały czas rejestruje własną komórką. Seks, imprezy, narkotyki to próba ucieczki w lepszy świat. Czy znajdzie w nim miłość, której jest skłonna oddać się bez reszty? "Klip" to najmocniejszy debiut tegorocznego festiwalu filmowego w Rotterdamie. Prowokujący, wręcz agresywny, jest ważnym głosem w ocenie współczesnej młodzieży. Za pomocą pozornie prostej opowieści o młodzieńczej miłości film dotyka kwestii paradoksalnego zderzenia między nieokiełznaną euforią i agresją a stanami apatii oraz poczucia beznadziei wśród młodego pokolenia Serbów początku XXI wieku. Wszystkie postaci, z główną bohaterką na czele, szukają sposobów na wyrażenie siebie. Natykają się przy tym na sprzeczne ze sobą potrzeby dostosowania się do otoczenia, w którym żyją, i zachowania wobec niego dystansu, a także poznania i zdefiniowania własnej tożsamości.

(MISI)