Lars von Trier, współczesny duński reżyser, swoim dorobkiem zyskał sobie miano jednego z najciekawszych twórców europejskich. Jego film "Tańcząc w ciemnościach" - niespokojny musicalodramat - wygrał tegoroczny festiwal w Cannes, a występująca w nim Björk została uznana za najlepszą aktorkę. Oryginalność twórcza von Triera wiąże się z manifestem "Dogma 95", podpisanym przez niego oraz Thomasa Vinterberga ("Festen"), Kristiana Levringa i Sörena Kragh-Jacobsena ("Mifune - Dogma 3"). Ta słynna obecnie na świecie deklaracja powstała jako reakcja filmowców na kino Nowej Przygody spod znaku Spielberga i Lucasa, które daje tylko pozór rzeczywistości, mamiąc uczucia widzów. Poczucie wagi narzuconej sobie misji i zaangażowanie sygnatariuszy było bardzo wysokie, doprowadzając nawet do radykalnego ograniczenia własnego gustu. Rygorystyczne przepisy zabraniają realizacji w studiach, nie dopuszczają specjalnie dobranych rekwizytów, eliminują muzykę, sztuczne oświetlenie, filtry i wszelkie tricki filmowe. Zalecana jest technika 35 mm lub wideo, oczywiście z kamerą trzymaną w ręku. Obraz powinien być ascetyczny, nie skażony żadną wyszukaną artystyczną inwencją, nawet kosztem pomijania obowiązujących kryteriów estetycznych. Dzieło musi bronić się własną wewnętrzną prawdą i prezentowaną chwilą, która ma znaczenie konstytutywne.
Przegląd filmów Larsa von Triera, którego pełny program podamy za tydzień, rozpocznie się 6 października w kinach "Wanda" i "Pod Baranami". Zapobiegliwi już dziś mogą postarać się o bilety. Dla naszych Czytelników przygotowaliśmy zaproszenia, które rozdamy w przyszłym tygodniu.
Filmy von Triera
Redakcja Siermiężne założenia przyniosły fascynujące efekty. Najlepszym przykładem są filmy Larsa von Triera. Jego nietuzinkowość zaznaczyła się już przed rokiem 1995 debiutanckim "Elementem zbrodni" (1984). W ramach kryminalnej historii o zabójcy młodych sprzedawczyń i poszukującym go policjancie udało się onirycznie sportretować podążającą ku upadkowi Europę. Późniejsza o trzy lata "Epidemia" jest zapisem procesu powstawania filmu, w którym zarówno reżyser, jak i scenarzysta Niels Vörsel, obecni są w kilku sekwencjach. Nawiązująca atmosferą do "Elementu zbrodni" "Europa" (1991), jest utworem równie hipnotycznym, w którym rozgrywa się dramat młodego człowieka, powracającego do powojennych Niemiec. W 1995 roku powstaje "Królestwo I", a w 1997 "Królestwo II" - kultowy serial telewizyjny, który "wciąga i uzależnia", lokując się stylistycznie między czarną komedią a horrorem. Jednym z największych wydarzeń filmowego roku 96 był obraz reżysera (również z jego scenariuszem) "Przełamując fale". Opowieść o niezwykłej ofierze młodej dziewczyny, uczynionej z prawdziwej miłości, głęboko porusza widzów. Występująca w głównej roli Emily Watson zyskała światową sławę. "Idioci" (1988), jako rozważania o niedorozwoju umysłowym, o istocie człowieka w ogólności, stanowią odważny akt własnych poglądów. W tym samym roku powstała też "Medea", oparta na tragedii Eurypidesa, stanowiąca hołd dla duńskiego mistrza światowego kina Carla Theodora Dreyera. Życie i myśli von Triera zostały sportretowane w "Tranceformerze" przez szwedzkiego reżysera i krytyka filmowego, Stiga Björkmana. Rejestracją prac reżysera są także filmy dokumentalne "Pokazani" i "Upokorzeni", zrealizowane przez Jespera Jargila.
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych”i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.
Komentowanie artykułów jest możliwe wyłącznie dla zalogowanych Użytkowników. Cenimy wolność słowa i nieskrępowane dyskusje, ale serdecznie prosimy o przestrzeganie kultury osobistej, dobrych obyczajów i reguł prawa. Wszelkie wpisy, które nie są zgodne ze standardami, proszę zgłaszać do moderacji.
Zaloguj się lub załóż konto
Nie hejtuj, pisz kulturalne i zgodne z prawem komentarze! Jeśli widzisz niestosowny wpis - kliknij „zgłoś nadużycie”.
Podaj powód zgłoszenia
Nikt jeszcze nie skomentował tego artykułu.