Fonia czy kakofonia

5/6

Kartel

Choć brytyjski duet Groove Armada zaczynał pod koniec lat 90. od eterycznego chill-outu, z płyty na płytę wzmacniał swą muzykę. Największe sukcesy przyniosły mu klubowe utwory o house`owym pulsie, jednak na ostatnich płytach sięgnął wręcz po rockowe brzmienia. Przed wydaniem "Black Light", Tom Lindley, połowa duetu, powiedział, iż będzie to "odsłona mrocznej strony Groove Armady, która przez dwanaście lat pozostawała w ukryciu". I faktycznie - otwierający płytę "Look Me In Eye Sister" to gotycki hymn w stylu Siouxsie & The Banshees. Potem muzycy spuszczają jednak z tonu - większość materiału mieści się w kanonie nowoczesnego synth-popu w stylu MGMT czy Empire Of The Sun. Znalazło się tu również miejsce na ukłon wobec... Polski - zgrabny utwór pod tytułem "Warszawa".

Tunng "... And Then We Saw Land"

5/6

ISound

Działająca od siedmiu lat brytyjska grupa Tunng stanowiła w początkach swej kariery forpocztę nurtu zwanego folktroniką - łączącego pastoralny folk z delikatną elektroniką. Debiutancki album zespołu - "Mother`s Daughter And Other Sons" z 2005 roku - był jednym z kamieni milowych stylu. Z czasem jednak syntetyczne brzmienia zaczęły odgrywać coraz mniejszą rolę w brzmieniu Tunng. "... And Then We Saw Land" to ukoronowanie tego procesu. Znajdujące się na nim piosenki to klasyczny folk, rozpisany na damsko-męskie głosy, zaaranżowany na akustyczne instrumentarium, odwołujący się do tradycji gatunku w stylu Simona & Garfunkela. Ponieważ nagrania z krążka niosą zaraźliwe melodie, bliżej im do staroświeckiego popu niż modnej psychodelii. W sam raz na powitanie wiosny!

Nitzer Ebb "Industrial Complex"

5/6

Sonic

Pojawienie się w drugiej połowie lat 80. brytyjskiego duetu Nitzer Ebb było wielu osób objawieniem - ich brutalna elektronika okazała się natchnieniem dla późniejszych gwiazd industrialnego rocka - Ministry, Nine Inch Nails czy naszej Agressivy 69. Obecna moda na muzykę z tamtych lat sprawiła, że Douglas McCarthy i Bon Harris reaktywowali swój projekt, nagrywając pierwszą od piętnastu lat nową płytę. "Industrial Complex" okazuje się sensownym przekrojem przez wcześniejsze dokonania duetu. Jest tu zatem miejsce na mocne utwory do tańca w stylu debiutanckiego "That Total Age", jak również bardziej rockowe granie z przesterowanymi gitarami i metalicznymi bębnami rodem z późnego "Big Hit". I nadal ta sama energia - niemal zwierzęca, choć generowana z maszyn.

Polar Bear "Peepers"

5/6

Gusstaff

Gdyby zrobić konkurs na najbardziej bujną fryzurę wśród jazzmanów, na pewno zwycięzcą zostałby brytyjski perkusista Sebastian Rochford. Jest on założycielem i liderem grupy Polar Bear, która w ciągu sześciu lat swego istnienia zyskała miano jednej z najbardziej progresywnych na współczesnej scenie jazzowej. Miano to zapewnił jej głównie drugi album - "Held On The Tips Of Stranger", które "Guardian" zaliczył do "stu płyt, które musisz usłyszeć przed śmiercią". Równie ciekawie wypada najnowsze dzieło londyńskiego kwintetu. "Peepers" przynosi bowiem mocną porcję rozwichrzonego jazzu, w której punkowa energia spotyka się z improwizacyjnym szaleństwem. Ponieważ materiał został nagrany na żywo (ale w studiu), idealnie oddaje koncertowy "power" zespołu.

Mademoiselle Karen "Attention"

5/6

Mystic

Duńska wokalistka Karen Duelund Mortensen dotarła do Krakowa dzięki zaproszeniu Czesława Mozila. I podobnie jak on - szybko stała się ulubienicą "alchemicznej" publiczności. Skończyło się to, podobnie jak w przypadku jej mentora, wydaniem przez polską wytwórnię płyty "Attention". Jak można się spodziewać - to muzyka bardzo w stylu Czesława. Kabaretowe zacięcie wokalistki miesza się z melodyką piosenki poetyckiej, aktorską energią i jazzowymi aranżami. Ekspresyjne wokalizy Mademoiselle Karen niosą teksty o codziennym życiu, napisane po francusku, angielsku i... polsku. Wszystko to składa się na bogatą muzycznie całość, balansującą między drapieżnym a lirycznym klimatem, przywołując specyficzną atmosferę paryskich kabaretów sprzed pięciu dekad.

PAWEŁ GZYL