Fonia czy kakofonia

5/6

Kayax

Wydany dwa lata temu debiutancki album Wojtka Grabka wniósł świeży powiew na polską scenę nowych brzmień. Młodemu artyście udało się ciekawie połączyć elektronikę z dźwiękami skrzypiec. "Duality" rozwija tamte idee w bardziej piosenkowej formule. Tym razem oprócz chmurnych klawiszy i tęsknych smyczków sporo tu nostalgicznego indie-popu. Nową wartością są więc na płycie niebanalne melodie, ładnie uzupełniające się z klubowymi bitami. A wszystko to zamknięte w spójną opowieść o dwoistości ludzkiej natury.

Transsexdisco "Transsexdisco"

2/6

SP Records

Już od urodzenia był przeznaczony do tego, by zająć się rapem - bo nadano mu imię Rakim na cześć słynnego pioniera hip- -hopu. Potem oczywiście było ciężkie dzieciństwo, naznaczone gangsterską działalnością ojca. Nic więc dziwnego, że pierwsze rymy zaczął składać już w wieku... ośmiu lat. Jego debiutancki album był jedną z najbardziej oczekiwanych premier roku. Ale nie zwodzi - Asap rymuje w pomysłowy sposób, a jego groteskowym wokalizom towarzyszą pomysłowe podkłady rytmiczne o nowoczesnym brzmieniu.

AudioFeels "Live"

5/6

Mystic

Programy typu "Mam talent" sprawiły, że chwilową popularność zdobywają wykonawcy, którzy inaczej nie mieliby szansy marzyć o sukcesie. Przykładem tego poznański Audiofeel, który dzięki zwycięstwu w talent-show TVN wydał dwie płyty i zagrał kilka udanych tras koncertowych. Podsumowaniem ostatniej z nich jest właśnie ten album. Co prawda zespoły typu vocal play lepiej się ogląda niż (tylko) słucha - trzeba jednak oddać chłopakom szacunek, bo wszystkie wydawane przez nich dźwięki układają się w efektowną całość.

Padre "From Faraway Island"

4/6

Lynx Music

Krakowska wytwórnia Lynx Music regularnie dostarcza fanom art rocka kolejnych wydawnictw - a ostatnim z nich jest debiutancki album zespołu Padre, na którego czele stoi grający na klawiszach Krzysztof Lepiarczyk. W przeciwieństwie do innych wykonawców tego nurtu, młodej formacji nie zależy na budowaniu potężnego brzmienia. Dlatego większość kompozycji z płyty rozpisana jest na akustyczne dźwięki - co tylko dodaje uroku poszczególnym piosenkom. Idealna płyta na chwilę wieczornej zadumy.

Patrick The Pan "Something Of An End"

5/6

Piotr Madej

Obrodziło ostatnimi laty w polskich song-writerów. Nic dziwnego - to najbardziej bazowa forma muzycznej wypowiedzi. Nie brak ich również w Krakowie, czego przykładem Piotr Madej, debiutujący z albumem "Something Of An End". Składają się nań urokliwe piosenki o wyciszonej ekspresji, w których gitarowe i smyczkowe partie ładnie uzupełnia subtelny głos wokalisty. A bogate aranżacje sprawiają, że płyta wyrasta ponad średni poziom tego rodzaju twórczości w naszym kraju.

PAWEŁ GZYL