Fonia czy kakofonia

Linkin Park „The Hunting Party”
5/6
Warner

Amerykański zespół przyzwyczaił nas już, że na każdej płycie prezentuje nieco odmienną muzykę. Tak jest i tym razem.

Na „The Hunting Party” Linkin Park zwraca się do korzeni mocnego grania – ciężkiego metalu i szybkiego hard core’a.

Nie brakuje tu jednak znaków rozpoznawczych grupy: rymowanych zwrotek, melodyjnych refrenów i nowoczesnej elektroniki. Do tego kilku gości – choćby raper Rakim oraz gitarzyści Tom Morello i Daron Malakian. W efekcie otrzymujemy jedną z najlepszych płyt w dyskografii zespołu.

Jason Mraz „Yes!”
4/6
Warner

Klasyczne granie o akustycznym tonie nadal jest popularne – czego dowodem wielkie sukcesy amerykańskiego wokalisty, mierzone choćby dwiema statuetkami Grammy, które udało mu się zgarnąć.

Piąty album Jasona Mraza nie wykracza poza wyznaczone przez artystę wcześniej ramy – to nadal proste i melodyjne piosenki, momentami może nazbyt ckliwe, w których odbija się cała tradycja gitarowego songwritingu. Tym razem jest nieco bardziej intymnie, wokalista śpiewa w wyciszony sposób, mniej tutaj soulowych inklinacji. Tak czy siak – sympatyczne.

Fitz & The Tantrums „More Than Just A Dream”
5/6
Warner

Już wsparcie, jakiego temu młodemu zespołowi udzielił Adam Levine z popularnej grupy Maroon 5 wskazuje, czego możemy się spodziewać po jego płycie. I nie ma pomyłki – to młodzieńczy pop, mocno nasycony elementami klasycznego soulu.

O ile jednak Maroon 5 idą mocno w stronę komercji, tak Fitz & The Tantrums na razie skłaniają się ku bardziej intelektualnemu podejściu do grania. Efekty są intrygujące – nic dziwnego, że grupa jest już bardzo popularna w Ameryce. Teraz czas na Europę.

Paweł Gzyl