Furtka dla ambitnych

Po wykładzie

Do tej pory wszelkie próby systemowego skrócenia tej drogi kończyły się fiaskiem. Może teraz uda się uzyskać pewne przyspieszenie bodaj w jej fazie początkowej. Powstał projekt wprowadzenia od przyszłego roku akademickiego (2008/2009) opcji krótszych studiów dla osób szczególnie uzdolnionych. Osoby te mogłyby uzyskać tytuł magistra po czterech latach, a może nawet jeszcze szybciej. Kiedyś już tak było, ale ćwierć wieku temu zmieniono przepisy i furtka dla ambitnych została zamknięta.
Propozycja wychodzi naprzeciw oczekiwaniom wielu żaków, którzy, głodni sukcesu zawodowego (i stałych zarobków), niejednokrotnie podejmują pracę jeszcze przed ukończeniem studiów. Poza tym, istnieją takie rodzaje pracy, w których świeżość spojrzenia ma o wiele większe znaczenie od rutyny. Rutyna bywa nawet balastem przynoszącym zgubne skutki. Klasyczny pod tym względem jest przypadek Alberta Einsteina. Słynną szczególną teorię względności ogłosił on mając 26 lat, czyli w wieku - z punktu widzenia kariery akademickiej - niemowlęcym. Po latach, gdy obrósł w tytuły naukowe i doświadczenie, nie stworzył nic równie znaczącego.
Rzecz jasna, istnieją zawody, w których skrócenie czasu nauki byłoby zabiegiem nad wyraz ryzykownym. W szczególności dotyczy to lekarzy. Mało kto chciałby się oddać w ręce choćby i uzdolnionego chirurga, który w mocno okrojonym stopniu praktykował przy stole operacyjnym. Lecz w wielu innych przypadkach przyspieszone studia nikomu nie wyrządzą szkody, a odbywającemu je delikwentowi mogą dać same korzyści. Jest to kwestia nie tylko możliwości wcześniejszego wejścia na rynek pracy, ale także - w przypadku odbywania studiów płatnych - redukcji czesnego. A poza tym w dzisiejszym świecie formalne zakończenie edukacji tytułem magistra i tak nie oznacza końca procesu przyswajania wiedzy.
Niestety, możliwość przyspieszenia toku studiów magisterskich sama w sobie nie da gwarancji, że osoby wybierające karierę akademicką zdołają potem utrzymać podobne tempo pokonywania dalszych szczebli uczelnianej drabiny.
LESŁAW PETERS