Gdy dziadkowie płacą alimenty

Roszczenie to zostało uregulowane w art. 140 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Warunkiem jego skutecznego wniesienia jest niemożność uzyskania świadczeń alimentacyjnych od zobowiązanego (np. nieznane jego miejsce pobytu) lub nadmierna uciążliwość w ich uzyskaniu, a także ich faktyczne poniesienie przez inne, niezobowiązane do tego osoby.

Mowa przy tym o sytuacjach, w których zobowiązany byłby realnie w stanie, ze względu na zdolność zarobkową lub majątkową, ponieść alimenty, jednak z różnych przyczyn uchyla się od ich świadczenia. Zakres roszczenia może dotyczyć zwrotu wyłożonych środków utrzymania dziecka, jak i wychowania (piecza nad dzieckiem), z tym że będzie on ograniczony zdolnościami zarobkowymi zobowiązanego.

Można to zilustrować na przykładzie, w którym dziadkowie łożą na dziecko tysiąc złotych miesięcznie, zaś zobowiązany rodzic, zgodnie z prawomocnym wyrokiem, winien ponosić alimenty w wysokości 500 złotych. Dziadkowie będą wtedy uprawnieni do dochodzenia świadczenia zwrotnego tylko w wysokości, w której miałby świadczyć zobowiązany rodzic, a zatem 500 zł za każdy miesiąc.

Należy pamiętać, że uprawnienie zwrotu świadczeń nie powstaje w sytuacji, w której dochodzi do aktualizacji obowiązku alimentacyjnego dalszych krewnych, z uwagi na brak możliwości bliżej zobowiązanych (rodziców) do spełnienia świadczeń alimentacyjnych (spowodowany np. utratą zdolności do pracy, ubóstwem itd.), który zostaje następczo zatwierdzony w postępowaniu sądowym o alimenty. Wtedy bowiem dziadkowie realizują swój własny obowiązek i nie mają prawa dochodzić z tego tytułu roszczeń zwrotnych od rodziców dziecka.

Początek terminu przedawnienia przedmiotowego roszczenia rozpoczyna bieg w dniu spełnienia każdego ze świadczeń alimentacyjnych na rzecz osoby uprawnionej i wynosi trzy lata.

ul. Kielecka 1, Kraków

www.kancelariaprawnajr.pl

Więcej porad eksperckich znajdą Państwo na blogu kancelarii: http://kancelariaprawnajr.pl/blog/