Generał Franciszek Gągor

Później ukończył także filologię angielską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1983) i studia strategiczne w Akademii Obrony NATO w Rzymie (2001). W 1998 r. w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie obronił rozprawę naukową pt. "Międzynarodowe operacje pokojowe oraz ich miejsce we współczesnej doktrynie obronnej Rzeczypospolitej Polskiej", na podstawie której uzyskał stopień doktora nauk wojskowych. Cztery lata później odbył Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne na Narodowym Uniwersytecie Obrony Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie, które ukończył z wyróżnieniem. Był specjalistą w dziedzinie rozpoznania i operacji pokojowych.

Przeszedł wszystkie szczeble oficerskiej kariery wojskowej - od podporucznika do czterogwiazdkowego generała. Po promocji oficerskiej został skierowany do 2. Pułku Czołgów Średnich, w którym służył na stanowisku dowódcy plutonu rozpoznania, a potem dowódcy kompanii rozpoznania. W 1978 r. został starszym wykładowcą we wrocławskiej Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych, którą ukończył kilka lat wcześniej. Od 1988 r. do 1990 r. był starszym oficerem operacyjnym ds. kontyngentów wojskowych w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego Wojska Polskiego, a potem pracował w Zarządzie Wojskowych Spraw Zagranicznych.

Miał duże doświadczenie w operacjach pokojowych. W latach 1976-1977 jako starszy oficer operacyjny brał udział w misji pokojowej 2. Doraźnych Sił Pokojowych ONZ w Egipcie. Przez pięć lat kierował Pionem Operacyjnym polskiego kontyngentu na Misji Obserwacyjnej Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan. Od 1989 r. był zastępcą szefa Logistyki Sił Narodów Zjednoczonych w tej operacji. W 1991 r. został zastępcą dowódcy polskiego kontyngentu w Operacji "Pustynna Burza" w Zatoce Perskiej. Rok później powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy sektora w misji obserwacyjnej ONZ UNIKOM w Kuwejcie i Iraku.

W 1992 r. objął stanowisko szefa Oddziału Operacji Pokojowych Zarządu Wojskowych Spraw Zagranicznych. Następnie kontynuował służbę w Departamencie Wojskowych Spraw Zagranicznych Ministerstwa Obrony Narodowej w Warszawie, gdzie był kolejno dyrektorem Biura Kontroli Zbrojeń i Misji Międzynarodowych, zastępcą dyrektora departamentu (1993-1996) i dyrektorem departamentu (1996-1999).

W 1997 r. został mianowany na pierwszy stopień generalski. Dwa lata później objął stanowisko szefa Generalnego Zarządu Operacyjnego P-3 w Sztabie Generalnym WP w Warszawie.

Jako pierwszy Polak w 2003 r. wygrał konkurs na stanowisko dowódcy misji ONZ UNIKOM. Później był dowódcą Sił Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan. Od stycznia 2004 r. był polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i UE w Brukseli. Wielokrotnie reprezentował resort obrony w międzynarodowych rokowaniach dotyczących kontroli zbrojeń, rozbrojenia i środków budowy zaufania. 27 lutego 2006 r. gen. Gągor został awansowany przez prezydenta do stopnia generała broni i powołany na stanowisko szefa Sztabu Generalnego WP.
Trzy lata później - w marcu 2009 r. - prezydent Lech Kaczyński powierzył mu pełnienie tego najwyższego w Wojsku Polskim stanowiska na kolejną kadencję. Za wzorową służbę generał odznaczony był m.in. Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi, a także wieloma odznaczeniami innych państw, m.in.: amerykańską Legią Zasługi i francuską Legią Honorową.

Biegle władał językiem angielskim, znał także język rosyjski i francuski. Interesował się historią, literaturą angielską, jazdą na nartach, piłką ręczną i tenisem ziemnym. Był autorem wielu artykułów na tematy związane z NATO, wojskiem, jego modernizacją i przemianami oraz bezpieczeństwem. "Góral z dobrymi pomysłami na życie" - to jedna z opinii o nim.

Miał żonę Lucynę i dwoje dzieci. (PS)