Goetze: Nie wierzę w to, co się stało

Długo, bardzo długo nie wychodzili, bo bawili się we własnym gronie. Własnym w tym wypadku oznaczało wspólnie z kanclerz Angelą Merkel i prezydentem Joachimem Gauckiem. Najazd niemieckich polityków na Rio de Janeiro okazał się ze wszech miar udany.

Znana ze swoich emocjonalnych reakcji na boiskowe wydarzenia pani kanclerz zerwała się na równe nogi i mocno biła brawo w loży, gdy Mario Goetze pogrążył Argentynę w dogrywce. Wcześniej zdążyła spotkać się w Rio z Władimirem Putinem. Najgorętszym tematem rozmowy z prezydentem Rosji była sytuacja na Ukrainie, ale po finale spotkanie nabrało dodatkowego smaczku. Wszak właśnie w imperium Putina za cztery lata Niemcy, pierwsi Europejczycy, którzy wygrali w Ameryce Południowej, będą bronić swojego czwartego tytułu.

Joachim Loew po trudnych latach, w których musiał walczyć nie tylko z zagranicznymi rywalami, ale i opozycją we własnym kraju, osiągnął to, co przed nim udało się tylko legendarnym selekcjonerom. Do tytułu w 1954 roku drużynę narodową doprowadził Sepp Herberger, dwadzieścia lat później dokonał tego Helmut Schoen, a w 1990 roku Franz Beckenbauer jako trener powtórzył osiągnięcie ze swojej piłkarskiej kariery.

U Loewa podczas mundialu w Brazylii za każdym razem w podstawowym składzie wychodziło aż sześciu piłkarzy Bayernu Monachium. O wyniku w finale przesądził siódmy, który trafił do Bawarii ubiegłego lata. - To był dla mnie trudny rok, więc teraz nie wierzę w to, co się dzieje - przyznał Goetze, były piłkarz Borussii Dortmund. Jego śladem podążył Robert Lewandowski. Nie mógł wybrać sobie lepszego towarzystwa.

Opoką mistrzów był Manuel Neuer, za co otrzymał Złote Rękawice. W ataku Niemcy też nie próżnowali. Aż pięciu napastników z tego kraju ma obecnie co najmniej dziesięć goli strzelonych na mistrzostwach świata. Thomas Mueller dogonił Helmuta Rahna, jedenaście bramek ma Juergen Klinsmann, czternaście Gerd Mueller, a rekordzistą wszech czasów z szesnastoma golami został po meczu z Brazylią Miroslav Klose.

Nieco bardziej skomplikowane okazało się rozstrzygnięcie plebiscytu na najlepszego piłkarza mistrzostw. Ciekawe, że ten tytuł przed dwunastu laty w Korei Płd. i Japonii otrzymał Oliver Kahn, bramkarz przegranych w finale Niemców, a mianem MVP turnieju zakończonego w niedzielę w Brazylii obdarzono Leo Messiego, lidera zespołu, który okazał się gorszy w ostatnim meczu akurat od ekipy znad Renu.

Messi w sześciu meczach prowadzących do finału dryblował 82 razy, więcej niż ktokolwiek inny na mundialu. I strzelił trzy gole zza pola karnego - był jedynym piłkarzem, który zdołał dokonać tej sztuki w Brazylii. Czterokrotnie był też wybierany graczem meczu, a to także rekord.

- Zasłużył na tytuł najlepszego - powiedział Alejandro Sabella, ale trener Argentyńczyków nie mógł mieć wątpliwości, skoro od początku do końca ufał swojemu liderowi bezgranicznie. I dzięki niemu doszedł aż do finału, co selekcjonerowi dało dużą satysfakcję. - Nie przegraliśmy. Wygraliśmy srebrne medale - powtarzał, zanim opuścił Maracanę. Messi być może dojdzie do tego samego wniosku, gdy ochłonie. Na razie jest niewyobrażalnie rozczarowany.

Podolski: Jak dzień narodzin syna
- Jakie to uczucie być mistrzem świata? - zapytaliśmy po niedzielnym finale pochodzącego z Gliwic Lukasa Podolskiego.

- Nie ma lepszego. Gdy Mario Goetze strzelił na bramkę i zobaczyłem, że siatka się poruszyła, natychmiast wyskoczyłem z ławki i poczułem ogromną radość. Wygrałem mistrzostwo i Puchar Niemiec, zdobyłem Puchar Anglii, ale gdy się trzyma w rękach złoty Puchar Świata, to jest to coś niepowtarzalnego.

To takie uczucie, jak w chwili, gdy moja żona Monika urodziła syna. Oboje przylecieli do Brazylii trzy dni przed finałem, wcześniej Louis miał szkołę. Rodzina jest dla mnie na pierwszym miejscu, ale w sporcie nie miałem ważniejszego momentu. Od dziesięciu lat występowałem w reprezentacji Niemiec i wreszcie doczekałem się wspaniałego dnia. Nie ma wielu piłkarzy w Niemczech, którzy mogą powiedzieć: "Jestem mistrzem świata". A ja teraz jestem jednym z nich.