Gorący wrzesień?

Andrzej Kozioł: MOIM ZDANIEM

Zestaw dość egzotyczny, dowodzący, że nic tak nie jednoczy jak wspólny przeciwnik, w tym przypadku – rząd Donalda Tusla.

O co chodzi? Na to pytanie najlepiej odpowiada stara anegdotka, którą można przeczytać we wspaniałym zbiorku kawałów żydowskich Horacego Safrina zatytułowanym "Przy szabasowych świecach“. (To klasyka żydowskiego humoru, inych zbiorów szmoncesów nie warto czytać). Otóż ziemianin antysemita wybrał się w podróż od karczmy do karczmy. "Masz, Żydku miód?” - zapytał w pierwszej. Arendarz nie miał, więc zainkasował kilka bizunów. W następnej karczmie (wieści rozchodziły się szybko) miód już był, więc dziedzic zapytał o smażonego jesiotra. Ryby nie było, więc znów bizuny... W kolejnej karczmie oberżysta nie czekał na żądanie . "Panie dziedzicu – powiedział – panu nie chodzi o miód, panu nie chodzi o jesiotra, panu chodzi o żydowski tyłek”.

Jeżeli dojdzie do egzotycznej ulicznej kooperacji, też tak naprawdę nie będzie chodziło o radio, telewizję, Smoleńk i wiek emerytalny. Będzie chodziło o to, aby dać w tyłek. Rządowi.

Przy okazji powinno paść tradycyjne już pytanie – o lewicę i prawicę.

Ile lewicy jest w uchodzącym za lewicowy SLD? Ile w uchodzącym za prawicowy PIS-ie?

I jeszcze jedno pytanie. Pobuczenie i okrzyki. Jeżeli podczas obchodów kolejnej rocznicy Powstania Warszawskiego buczano i wznoszono okrzyki – nie wiadomo pod czyim adresem – "Precz z komuną!”, to jak będzie w czasie ewentualnych wrześniowych demonstracji? Wyobraźmy sobie taką sytuację: w pochodzie Leszek Miller, obok niego obwieszeni religijnymi symbolami miłośnicy ks. Rydzyka, skandujący "Precz z komuną!”. Surrealizm? Surrealizm tak surrealistyczny, że chyba niemożliwy...