Pątnicy wyruszyli w piątkowy wieczór, z gorlickiego kościoła św. Andrzeja Boboli. Po całonocnym marszu wszyscy meldowali się w kaplicy górującej nad miastem Gorlickiej Golgoty. Tam od czwartej rano czekali na nich strażacy z OSP w Szymbarku z gorącą herbatą. Ilu wyszło na trasy, dokładnie nie wiadomo. Tych, którzy zarejestrowali się wcześniej i dostali pakiety startowe, było około 200.
Sztab tylko koordynuje
- Nasza rola kończy się tak naprawdę w chwili, gdy pątnicy opuszczają teren parafii - mówi Anna Kurylak, koordynatorka gorlickiego sztabu. - Takie są po prostu zasady i każdy, kto podejmuje ten trud, ma tego świadomość - dodaje.
Gorlicki sztab EKD to 10 osób, sami wolontariusze. Dla każdego zarejestrowanego uczestnika przygotowali specjalne pakiety. W każdym z nich znalazła się mapka trasy i jej opis. To droga krzyżowa, więc każdy dostał również książeczkę z rozważaniami na poszczególnych stacjach.
Właśnie ten bardzo szczegółowy opis trasy to dla pątników przewodnik w ich drodze. - Wydaje mi się, że był bardzo dokładny - opowiada Stanisław Jeleń, jeden z wolontariuszy. - By go wykonać, każdą trasę pokonaliśmy, co najmniej dwukrotnie. Znalazły się w nim wszystkie charakterystyczne punkty. Przecież trasa pokonywana jest nocą, wiec tych odniesień musi być sporo - dodaje.
W Ekstremalnej Drodze Krzyżowej co roku można wziąć udział już od 10 lat. W Gorlicach była to czwarta edycja. Pokonać trzeba trasę długości przynajmniej 40 kilometrów, nocą. Uczestnicy idą samotnie lub w kilkuosobowych grupach, w milczeniu, które sprzyja modlitwie i przemyśleniom. Wyjątek, kiedy przerywa się milczenie, stanowi ewentualna sytuacja, gdy trzeba wezwać pomoc.
- My nie pytamy ludzi, dlaczego idą - mówi Anna Kurylak.- Czasem na naszym profilu na fb pojawiają się świadectwa uczestników, ale to ich indywidualne głęboko w sercach schowane sprawy - dodaje.
Każdy ma swój krzyż
Jednym z tegorocznych uczestników EDK w Gorlicach, był Grzegorz Toczek. Wybrał trasę Dziękczynienia.
- To nie przypadek. W ubiegłym roku szedłem, by prosić Boga o dziecko - opowiada. - W tym idę, by podziękować za ten wspaniały dar. W naszym domu zagościła wspaniała mała Amelka. Idę by za nią podziekować - dodaje, nie kryjąc wzruszenia.
Na trasę wyruszyli też Paweł i Szymon Czerwień, ojciec i syn.
- Ja idę, bo taką sam sobie zadałem pokutę - mówi Szymon, syn. - Byłem trochę niegrzeczny, nic wielkiego, ale zawsze. Mam też kilka własnych, cichych intencji. Ale to sprawa tylko pomiędzy mną a Bogiem - dodaje.
Pawła do wyjścia na trasę zainspirował syn.
- Jeszcze rano nie byłem pewien- mówi. - Ale im bliżej popołudnia, tym silniej czułem, że muszę iść. Chciałbym tę drogę ofiarować w intencji syna mojego przyjaciela. Chłopak wpadł w narkotyki. To moje wsparcie dla niego, może też szansa na wyjście z nałogu - dodaje.
FLESZ: Koniec Świata coraz bliżej. Naukowcy podają datę
ZOBACZ KONIECZNIE
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
