Była połowa lat osiemdziesiątych, gdy dostałam pierwszy sygnał, że moje życie będzie fascynujące - mówi Joanna Suska Brzozowska. - Miałam 18 lat i na pielgrzymkę do Watykanu zabrał mnie wtedy tato - dopowiada.
Spotkanie z Papieżem zmieniło jej życie
Joanna, w czasie audiencji u Papieża była przekonana, że nie przebije się przez gęsty tłum pielgrzymów, by z bliska poczuć obecność Jana Pawła II. - To, co się w pewnej chwili stało, to był dla mnie cud - stwierdza z uśmiechem. - Podeszła do mnie siostra zakonna i zapytała, czy chcę, by mnie przeprowadziła, do Ojca Świętego. Nawet nie musiałam jej odpowiadać, bo moje oczy mówiły same. Chciałam i to bardzo - dodaje.
Tato Joanny został gdzieś z tyłu, ona dotarła do barierki odgradzającej pielgrzymów od Papieża. - Stałam tam pełna nadziei, wpatrzona w bijącą od niego radość - opowiada. - Gdy znalazł się koło mnie, uścisną moją dłoń i zapytał jak mam na imię i skąd jestem - relacjonuje.
Powiedziała, że z Gorlic. Na twarzy Papieża pojawił się szeroki uśmiech. Dziewczyna usłyszała, że świetnie zna okolice, a na Magurze Małastowskiej miał okazję jeździć na nartach. Dziś twierdzi, że błogosławieństwo, które dostała wtedy od Papieża, sprawiło, że jej dalsze życie nabrało nowego prawie mistycznego sensu.
Muzyka była w jej sercu od zawsze
- Od kiedy pamiętam, to była moja wielka miłość - opowiada. - Byłam chyba w piątej klasie podstawówki, gdy poczułam, że właśnie jej chcę poświęcić swój czas. Marzyłam o tym, aby śpiewać, komponować, tworzyć muzykę płynącą z głębi mojego serca - dodaje.
Joanna dzięki pomocy rodziców rozwijała dziecięce pasje, ucząc się w szkołach muzycznych. Początek to szkoła pierwszego stopnia w Tarnowie. - Po jej ukończeniu trafiła do Krakowa - relacjonuje. - Tu robiłam drugi stopień edukacji muzycznej. Trafiłam na wspaniałego pedagoga, panią Teresę Wessely. To właśnie ona ukształtowała mnie, jako wokalistkę. Bo moja edukacja szła właśnie w tym kierunku - dopowiada.
W 1988 roku wyśpiewała w Krakowie swój recital dyplomowy, uzyskał tytuł zawodowy muzyka - wokalisty. Jeszcze tego samego roku dostała angaż do krakowskiej opery. Kariera muzyczna stała przed nią otworem. - To była wielka radość. Ale z tej kariery nic nie wyszło - opowiada z uśmiechem. - Teraz myślę, że po prostu Bóg miał wobec mnie inne plany. Na mojej drodze pojawił się człowiek, dla którego zrezygnowałam z opery. To był Jurek, mój mąż i tak naprawdę mężczyzna mojego życia - dopowiada.
Razem wyjechali za chlebem do Ameryki. Na świecie zaczęły się też pojawiać ich dzieci, córka i dwóch synów.
Tak kiedyś wyglądały Gorlice! [ARCHIWALNE ZDJĘCIA]
Trudny powrót na łono ojczyzny
Po powrocie z emigracji nie miała już szans na sceniczną karierę. Postanowiła, że zostanie pedagogiem. Musiała uzupełnić wykształcenie. Na Uniwersytecie Śląskim uzyskała tytuł magistra i mogła zacząć uczyć w szkole. - To nie był łatwy czas - wspomina. - Tak naprawdę to nie tylko mnie to męczyło, ale też bardzo ograniczało możliwość zajmowania się tak na poważnie muzyką. Konspekty, przygotowywanie się do zajęcia, to zabierało czas, a na pasję już go brakowało - dodaje.
Tak wytrzymała 10 lat. Rozstanie ze szkołą, choć tak naprawdę bolesne, bo sprawa znalazła się nawet w sądzie pracy, sprawiło, że Joanna poświeciła się już tylko jednemu - muzyce.
Muzyka płynąca z mistycznych przeżyć
Jej kierunek ukształtowało niewytłumaczalne zjawisko, którego doświadczyła. - To było coś bardzo osobistego, wręcz intymnego, ale też mistycznego - opowiada. - Nie chciałabym o tym mówić, ale to było jak dotknięcie Boga. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że stałam się lepsza - dodaje z przekonaniem.
Joanna zrozumiała, że powinna zająć się ewangelizacją poprzez muzykę.
- Nagle okazało się, że w mojej głowie zaczęły pojawiać się słowa, układające się w wersy pieśni - relacjonuje. - Tuż za nimi, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, pojawiała się muzyka. Wszystko układało się w spójną całość - relacjonuje.
W krótkim czasie nagrała dwie płyty z muzyką chrześcijańską. Przyznaje, że ma już gotowy materiał na kolejną. Zajmuje się też oprawą muzyczna rodzinnych uroczystości.
Joanna czuła, że jej muzyka ma moc, moc uzdrawiania miłością do świata, ludzi i przede wszystkim Boga.
- Nie chciałabym, żeby ktoś to źle zrozumiał - mówi. - To nie jest żadne szamaństwo czy paramedycyna. To moje uzdrawianie, to po prostu chęć, by świat był piękniejszy, lepszy, pełen miłości - dopowiada.
ZOBACZ KONIECZNIE:
WIDEO: Barometr Bartusia (odc. 6)
Autor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, Nasze Miasto
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
