Grać, jak najwięcej grać

- W sumie jestem zadowolony - mówi szkoleniowiec. - W praktyce zrealizowaliśmy wszystkie założenia. Nie sprzyjała nam co prawda aura, w związku z czym płyta boiskowa nie za bardzo nadawała się do treningu. I to jest jedyny właściwie aspekt, na który mógłbym trochę ponarzekać. Do dyspozycji mieliśmy za to wielofunkcyjną, potężną halę, basen, saunę, siłownię i gabinet odnowy biologicznej. Znaleźliśmy ponadto skrawek terenu z suchą ściółką, na którym mogliśmy trochę pobiegać. Na początku obozu do dyspozycji miałem 29 graczy. Pod jego koniec kadra się nieco przerzedziła, z uwagi na grypowy wirus. Dopadł on Dawida Cisowskiego. Zanim powrócił do domu, zdążył pozarażać Sebka Krupę, Janusza Świerada, Andrzeja Matusika, Kubę Wańczyka, Bartosza Serafina. Lekkiej kontuzji nabawił się ponadto Paweł Stawarczyk. Na tym etapie zawodnikom potrzebna jest jak największa ilość gier kontrolnych. Sparowaliśmy więc z MKS Trzebinia-Siersza, Szczakowianką Jaworzno i na zakończenie obozu z Bolesławem Bukowno. We wszystkich tych gierkach kontrolnych piłkarze udowodnili, że osiągają coraz lepszą dyspozycję i że zaczynają przyswajać sobie system 4-4-2, w jakim zamierzamy rozpoczynać trzecioligowe boje. Bardzo podnosiło mnie na duchu podejście do swych obowiązków wszystkich bez wyjątku graczy. Zwykle staram się nie wyróżniać nikogo indywidualnie, ale tym razem muszę zrobić wyjątek. Zadziwił wszystkich swym zaangażowaniem, suprocentowym profesjonalizmem Tomek Ciastoń. Chłopak zrozumiał, że Sandecja dała mu ostatnią szansę pokazania się na szerszej arenie. I szansę tę wykorzystał. Z bardzo korzystnej strony prezentował się także Jurek Wojtas. Zdaje się on zapominać o dramacie osobistym (spalił mu się dom - przyp. d. w.), bez reszty dając się pochłonąć zajęciom.