Grzybowe dziwadło - szmaciak zabija drzewa, ale ma jedną bardzo ważną zaletę

FLESZ - Znajomość angielskiego – Polska spadła w rankingu

Wygląda jak stos potarganych gałganów i z tego powodu został nazwany szmaciakiem. Ma też inne nazwy: siedzuń sosnowy czy kozia broda. To prawdziwy grzyb. Ma nawet klasyczny trzon i kapelusz. Mój okaz miał czterdzieści centymetrów średnicy i tak na oko, kilogram wagi. Rekordowy okaz znaleziony we Francji ważył dwadzieścia parę kilogramów. W dotyku elastyczny, a zapach ma bardzo miły. Orzechowy z delikatną, korzenna nutką.

Owocnik wyrósł z grzybni, która opanowała korzenie pobliskiej martwej sosny. Stąd pewnie pochodzi nazwa siedzuń sosnowy. Strategia życiowa grzyba jest bardzo prosta. Najpierw zabija drzewo, by później powoli konsumować martwe resztki. Teraz najważniejsza wiadomość: szmaciak, siedzuń czy kozia broda jest grzybem rzadkim i chronionym. Kiedyś był uważany za jadalny. Stare książki kucharskie wyraźnie ostrzegały, iż owocniki są zanieczyszczone piaskiem i opadłymi igłami. Danie okrutnie zgrzyta w zębach.

Jest jeszcze jeden, najważniejszy chyba powód dla jakiego warto chronić szmaciaka. Grzyb zawiera związki silnie hamujące rozwój innych grzybów, w tym trudnych do pokonania pleśni. Szmaciak niszczy przy ich pomocy konkurencję. Dla nas to apteka pełna nowych i zapewne bardzo skutecznych antybiotyków. W sam raz na odporne na wszystko superbakterie.