Grzywacz chiński

Włosy występują jedynie na głowie (charakterystyczna grzywka), łapach i ogonie. U odmiany owłosionej – powder puff – szata składa się z podszycia z delikatną woalką z długich włosów; woalka stanowi cechę typową dla rasy. Wyróżnia się dwa wyraźne typy w tej rasie: typ przypominający jelenia, elegancki, o delikatnej kości oraz typ krępy, o mocniejszym ciele i kośćcu, przypominający kuca.

Grzywacz chiński wzbudza skrajne odczucia – dla jednych jest uosobieniem piękna, dla innych – brzydoty. Kto jednak pozna bliżej radosnego i skorego do zabawy pieska, pokocha go całym sercem. Z wzajemnością. Grzywacze są bardzo uczuciowe, niezwykle przywiązane do właściciela. Jest to idealna rasa do towarzystwa, pod warunkiem, że domownicy okażą wiele ciepła i delikatności małemu wrażliwcowi.

Traktowany brutalnie zamyka się w sobie i cierpi. Grzywacze uwielbiają przytulanie, głaskanie i czułe słówka (nie należy ich jednak zbytnio rozpieszczać i pozwalać na wszystko, bo zamiast przyjaciela będziemy mieć w domu rozkapryszonego terrorystę), szalone zabawy (chętnie biegają i ładnie aportują), źle jednak znoszą samotność (recepta: dwa grzywacze w domu). Niezwykle ciekawskie, wszędzie chcą wejść, wszystko zobaczyć i powąchać. W stosunku do obcych wykazują dużą nieufność i próba pogłaskania uroczej grzywki może się skończyć pogryzieniem.

Podobną nieufność przejawiają wobec obcych psów, zwłaszcza dużych ras – tutaj lęk może się przejawiać (zwłaszcza u samców) dużą dozą agresji. Rasa ma wysokie poczucie terytorializmu i z zapałem broni domu oraz opiekuna, co wiąże się z tendencją do nadmiernej szczekliwości. Aby grzywacz nie wyrósł na bojaźliwego, trzęsącego się ze strachu w nowych sytuacjach pieska, trzeba zadbać o jego wczesną socjalizację.

Zarówno nagi grzywacz, jak i jego owłosiony brat wymagają specyficznej pielęgnacji, co wymaga systematyczności, jest czasochłonne i kosztowne. Ich dietę należy uzupełniać o preparaty mające wpływ na jakość skóry i włosów. Narażone są też na problemy z zębami.