„Gwiezdne wojny” straciły swoją ikonę

Dzięki Lei w 1977 roku stała się globalnie rozpoznawalna. Ale karierę aktorską rozpoczęła kilka lat wcześniej, debiutując w 1973 roku na Broadwayu jako tancerka i chórzystka w musicalu „Irene”. Od tego czasu zaczęła dostawać, początkowo mniejsze, role filmowe. Przełomem okazały się „Gwiezdne wojny” (Epizod IV: Nowa Nadzieja). Później grała w kilku kolejnych częściach „Star Wars”, włącznie z najnowszą, którą właśnie oglądać możemy w polskich kinach („Łotr 1”).

Między kolejnymi epizodami Fisher występowała w wielu popularnych filmach, m.in. w „Blues Brothers” (1980) czy „Kiedy Harry poznał Sally” (1989).

Carrie Fisher spełniała się także w roli pisarki. Na podstawie jej autobiograficznej książki „Pocztówki znad krawędzi” w 1990 powstał film z udziałem Meryl Streep (która otrzymała nominację do Oscara). Jest to opowieść o relacjach Fisher z matką - legendą Hollywood - Debbie Reynolds.

Prywatnie Carrie Fisher zmagała się z alkoholizmem. Była też uzależniona od narkotyków i leków przeciwbólowych, cierpiała na chorobę afektywną dwubiegunową, dlatego poddała się elektrowstrząsom. Ta kontrowersyjna terapia, mająca złagodzić depresję, zadziałała, ale wywołała też wiele skutków ubocznych. Jednym z najpoważniejszych była utrata części wspomnień.

Carrie Fisher odeszła w wieku sześćdziesięciu lat, w wyniku rozległego zawału serca, którego doznała 23 grudnia na pokładzie samolotu, w trakcie lotu z Londynu do Los Angeles. - Była kochana przez świat i będzie nam jej bardzo brakowało - oświadczyła po śmierci Fisher jej córka - Billie Lourd.