Heavy metal z Niemiec i ze Szwecji na Dzień Kobiet. Jeszcze nigdy nie celebrowano tego święta w Krakowie w ten sposób!

Czy erytrol jest szkodliwy?

Jeśli nazwa zespołu wzięła się z kawałka AC/DC, to już wiecie, że w żyłach Kissin’ Dynamite nie płynie żadna tam krew czy inne substancje, tylko upłynniony ekstrakt z rock’n’rolla. Niemieckiej grupie w tym roku stuknęło 15 lat w kalendarzu i trudno o lepsze sposoby celebracji tej rocznicy niż słuchanie jej ubiegłorocznej płyty “Not the End of the Road”. Pięcioosobowa formacja wciąż kuma heavy metal, wciąż jest w stanie wyciągnąć z tej muzyki pasję i zaangażowanie, a nie wskrzeszać trupy z szafy, a w dodatku czuć w tym radość.

Radość z grania oczywiście, bo Kissin’ Dynamite to muzyka pełna afirmacji, miłości do hard rocka oraz zakochania w gatunkowych standardach. Czy da się jeszcze szczerzej? Chyba nie, ale to tylko dodatkowo potwierdza, że musicie wpaść do Hype Parku w Dzień Kobiet. Obiecujemy, że solówek, zagrywek w dwugłosach i charakternych riffów będziecie mieli aż po sam kurek.

Konsekwencja Dynazty w systematycznym wydawaniu nowych albumów jest godna podziwu. Od 2009 roku skład puścił w świat osiem płyt, z czego tegoroczne “Final Advent” to prawdopodobnie najdoskonalsze i najbardziej dopracowane wcielenie grupy, jakie dostajemy. Szwedzka gromada również uprawia heavy metal, ale inny - bez swady hard rocka, bez glamowych wtrąceń tu czy tam.

Formacja pod przewodnictwem Nilsa Molina lokuje się znacznie bliżej klasycznie pojmowanego power metalu, co oznacza, że silniki ryczą jak szalone, a poziom pompy nie maleje, a wręcz ciągle wzrasta. Jest tu patos, są oszalałe galopady, nie zapominajcie oczywiście o porozrzucanych wszędzie solówkach i melodiach, które przypominają, że prawda to metal, jak śpiewał lata temu Roman Kostrzewski. Nakładajcie skórzane kurtki i zobaczcie ich na żywo.

W przypadku Formosy sytuacja jest bardzo prosta. W tym roku zadebiutowali “Danger Zone”, który świetnie odrestaurowuje złote czasy glam rocka i heavy metalu. Lekko nosowy wokal, obowiązkowa dawka tekstów o miłości i rocku, a do tego dużo kreatywności.

Niemieckiemu zespołowi wcale nie zależy na bezmyślnym klonowaniu innych, dlatego mają współczesne brzmienie, a do tego złożone struktury kompozycyjne. Tu jest miejsce i na machanie piąchą, i na okazjonalne cmoknięcie wynikające z zachwytu nad pomysłowością tych trzech panów. Oni mogą być wielcy i coś czujemy, że na żywo dadzą z siebie ponad 110%.