Historia najazdów szarańczy na Polskę

FLESZ - Prawidłowe mycie rąk chroni przed wirusami

Ówczesny kronikarz napisał, iż tam, gdzie upadła szarańcza, żyto, jarzynę i trawę z ziemią wyjadła. Wspomina o tym, gdyż szarańczy nie sposób przeoczyć i następującego po niej głodu tym bardziej. Jeden z czytelników opisał dzieciństwo spędzone w Słupsku. Pod koniec lat 40. na Pomorzu miała pojawić się szarańcza.

Człek jest z przyrodą obeznany i nie wątpię, iż nie pomyliłby konika polnego nawet w dużej liczbie, ze stadem szarańczy. Tym bardziej, że owady kompletnie zdewastowały tamtejszą zieleń. Po słupskiej szarańczy nie odnalazłem w sieci najmniejszego śladu. Być może plagę przykryła stonka ziemniaczana. Ówczesne władze walczyły ze zrzucanym na spadochronach i przenoszonych przez balony chrząszczem. Zaś chrząszcz pustoszył kartofliska, by klasę robotniczą zagłodzić. Propaganda z lubością ubierała insekta w barwy amerykańskiego sztandaru i każde dziecko, każdy uczeń tudzież dorośli mieli wyrobić stonkową normę.

Kto stonki nie łapał, mógł trafić do obozu pracy. Chrząszcz był na topie, zaś szarańcza nadciągała ze wschodu, oazy dobrobytu i sprawiedliwości. Najmniejsza wzmianka o pladze szarańczy byłaby śmiertelnie niebezpieczna. Gdyby jednak ktoś coś o owej szarańczy ze Słupska słyszał, będę wdzięczny za pamięć.