Hokeiści i eksperci komentują odejście Rudolfa Rohaczka z Comarch Cracovii. "20 lat to szmat czasu"

- Na pewno był już najwyższy czas, by klub coś zmienił. Trener był tu przez tyle lat, chyba za długo. Po tych ostatnich wynikach, widać, że nie były najlepsze. Drużyna była mocna, a nie udawało się osiągnąć większego sukcesu. W tym sezonie jeśli chodzi o budżet, to zespół był w czołówce, a kogo trener ściągał, to już jego sprawa… Oczywiście, przez cały okres swojej pracy zdobywał medale, nie ma co mówić. Zrobił swoje, ale 20 lat to już czas na zmiany i dobrze, że klub podjął tę decyzję, choć nie wierzyłem, że nastąpi ona jeszcze w tym roku. Zobaczymy co będzie teraz. Wszystkie kluby, które są w polskiej lidze, szukają trenerów zagranicznych, jedynie w Zagłębiu pracuje dwóch Polaków. Dobrze, ze są zmiany w Cracovii, widać, że nowy prezes chce coś pozmieniać.

- Ta decyzja po tylu latach jest normalna, nikt nie jest wieczny. Trzeba od razu powiedzieć, co Rudolf zrobił, to, czego nikt w historii polskiego hokeja nie dokonał. Sukces jaki osiągnął zdobywając Puchar Kontynentalny, to wielka jego zasługa, bo owszem, wywalczyli go zawodnicy, ale w końcu on poprowadził ten zespół. Jemu się należą splendory. Wielki szacunek dla niego, za to co zrobił. Zawodnicy byli wykonawcami jego koncepcji. To jeden z niewielu trenerów na świecie, który był tak długo w jednym klubie. Dużo będziemy mówili o wszystkich, którzy przyczyniki się do sukcesów, ale zapominamy o tych, którzy przyczynili się do tego, że było głośno o Cracovii – o prezesie Misiorze, który zainteresował prof. Filipiaka Cracovią i oczywiście o panu profesorze. Szacunek za to, co zrobili. Kto powinien być następcą Rohaczka? Pewnie jakiś zagraniczny trener. Dobrym rozwiązaniem była współpraca z Dusanem Brinco, podobała mi się jego praca.

- Kiedyś należało się spodziewać tej decyzji. Jak odeszliśmy z klubu, to trener dysponował też niemałym budżetem i nie było wyników. Teraz było ciśnienie ze strony kibiców i ta chwila musiała nadejść. Chyba nie jestem zaskoczony momentem tej decyzji. Ostatni sezon był nieudany, nie było awansu do półfinału... Co roku była inna drużyna. Dysponując określonym budżetem na pewno ambicje były większe. 14 lat spędziłem w Cracovii z trenerem, a wcześniej trenowałem pod jego kierunkiem w Krynicy i Tychach. Z biegiem lat bardzo się zmieniał, a nasze rozstanie w 2018 r. było bardzo nieprzyjemne. Widzę z perspektywy czasu, że człowiek potrafi się zmieniać. Był zupełnie inną osoba niż tak, która przychodziła do Krynicy. W Cracovii mieliśmy wyniki, zespół nie zmieniał się z roku na rok, był trzon zespołu i to procentowało.

- Jest mi przykro, że tak się stało, ja nie mogę powiedzieć na trenera złego słowa. Zawsze mieliśmy świetne relacje podczas ośmiu lat współpracy w Cracovii. Zdobyliśmy razem Puchar Kontynentalny, mistrzostwa Polski. Będę pamiętał trenera z samych dobrych rzeczy i dobrze wspominał ten czas. Nie ma jednej takiej wyjątkowej rzeczy z której zapamiętałbym trenera, ale myślę, że zdobycie Pucharu Kontynentalnego to było coś wielkiego, żadna polska drużyna tego nie dokonała. Wygrana w Lidze Mistrzów ze Szwedami też ma swoją wymowę. Podkreślam, nasze relacje z trenerem zawsze były bardzo dobre były bardzo dobre, dogadywaliśmy się.