I po Światowych Dniach Młodzieży…

Papież Franciszek zachował swój styl. Serdeczny, bliski ludziom, ale skupiony i rozmodlony, zwracał uwagę, że cała impreza jest przez wzgląd na Chrystusa. W tym duchu wypowiadało się wielu młodych: Chcemy wyznawać swobodnie wiarę i dzielić się nią w wielkim gronie podobnie myślących. Podkreślenie znaczenia miłosierdzia (uchodźcy) przypomina wciąż o Miłosierdziu Boga, którego doznajemy i doznawać będziemy. Młodzież radośnie, hałaśliwie pokazywała i pełnię swego oblicza przez liczne spowiedzi, i długotrwałe modlitwy adoracyjne. Nawet Droga Krzyżowa, krytykowana przez wielu za elementy teatralne, była jednym z najbardziej wstrząsających przeżyć.

Patrząc na Kościół, warto zauważyć to, co w nim jest dobre i co stanowi zarzewie dobra. Zadaniem każdego rozumnego człowieka jest pomóc młodemu rozpalić i utrzymać ogień, by wreszcie zaistniała dzięki nam prawdziwa dobra zmiana.

I jeszcze jedno. Wyżej wymieniony artykuł został zilustrowany fotografia plakatu, na którym niżej podpisany, jako „twarz Małopolski”, przyozdobiony czerwonymi krakowskimi koralami, ogłasza, że młodość to stan ducha. Pod zdjęciem podpis (Redakcji? Autorki? ): „… boki zrywać”. A do tego komentarz w tekście, że to „publiczne kpiny z habitu” i że „z tego „dowcipnego” portretu trudno jest odgadnąć tożsamość płciową, nie tylko stan ducha…zakonnika”. Oznajmiam, że strój duchowny noszę od 8 grudnia 1948 roku. Kocham go i szanuję. Nigdy z niego nie kpiłem i nikt mi tego dotąd nie zarzucał (a ileż cudowności nakładał na siebie św. JPII w czasie egzotycznych pielgrzymek!). A już druga część komentarza powaliła mnie zupełnie. No bo jaką tożsamość Autorki muszę odgadywać? Ludzie, pomóżcie!!! BOKI ZRYWAĆ…