Idzie woda

O tym się mówi

Więc te deszcze są. Przepaskudne. Długotrwałe i gwałtowne. Maluczko, a zacznie się zapominać wyuczone w przedszkolu wiersze o deszczyku, przestanie wierzyć w relacje pomiędzy wystawianiem gołej głowy na deszcz a wysokim wzrostem - bo dobre konotacje zostaną wyparte przez złe. Zgodnie z którymi deszcz oznacza powódź, lawiny błota, szkody i straty.
To wszystko "maluczko" - pewne jest natomiast, że zmiana klimatu, wyrażająca się w nieznośnej powtarzalności okresów wyjątkowo suchych z ulewami o równie wyjątkowej intensywności, staje się utrapieniem. Problemem, z którym trudno sobie poradzić. Ulubione metody specjalistów od regulowania rzek - czyli prostowanie oraz betonowanie ich koryt - nie dość, że zawodzą, to bywają powodem katastrofalnych zniszczeń; a inne, w tym mała retencja, jakby przestały być w modzie (a może tylko nie ma na nie pieniędzy?). No i jest, jak jest: byle burza kończy się zalaniami i podtopieniami, a w konsekwencji - rozpaczą poszkodowanych.
Jeśli te zmiany okażą się trwałe, jedynymi, którym mogą przynieść jakiś pożytek, będą strażacy. Budujący tamy z worków z piaskiem, kopiący kanały ulgi dla wezbranych potoków, pompujący wodę z zalanych piwnic. Dlaczego? Bo w zamian za swe poświęcenie nagradzani odznakami i medalami. A one tak pięknie garnirują galowe uniformy...
Ale czy to naprawdę pożytek?
Nie ma czasu się zastanawiać. Idzie woda. Deszczowa.
(DELL)