Igrzyska Eurosportu

No, przynajmniej do czasu aż euro nie runie razem z Grecją, choć znając umiejętności mnożenia zysków w instytucji kierowanej przez Thomasa Bacha, to MKOl zdąży, jakby co, z wymianą waluty.

Discovery to Eurosport, Eurosport to marka i know-how, w sumie więc to początek medialnej, olimpijskiej rewolucji. Ze wszystkimi ich kanałami, platformami i aplikacjami internetowymi oferują niemal nieograniczone możliwości w pokazywaniu zawodów (i lokowaniu produktów, na czym przecież najbardziej zależy sponsorom olimpijskiego ruchu).

W przypadku polskiego rynku pytanie jest tylko jedno: co Eurosport zrobi z wymogiem transmitowania igrzysk w kanale otwartym. Czy stworzy własny, czy jednak będzie odsprzedawał sublicencje telewizjom ogólnodostępnym. Na przykład TVP, która już minutę po ogłoszeniu transakcji zdążyła stać się obiektem drwin i niewyszukanych żartów, że traci kolejny kluczowy sportowy towar.

Z pretensjami jednak nie pod ten adres. TVP o igrzyska starała się razem z Europejską Unią Nadawców (EBU), zrzeszającą publiczne stacje. EBU, ongiś hołubiona – przez ponad pół wieku! – przez MKOl, bo za jej sprawą olimpijska idea trafiała pod strzechy, dziś na wolnym rynku szans większych nie ma. Oferta była ponoć niemała, ale MKOl w przetargach nie kieruje się sentymentami i wspomnieniem udanej współpracy. Biznes jest biznes. Ta reguła od lat jest w olimpijskim ruchu coraz mocniej egzekwowana.

Dla kibiców to wszystko większego znaczenia nie ma. Oni dostaną, czego chcą, a może nawet więcej. A co z EBU i TVP, której grozi, że pierwszy raz w historii nie pokaże igrzysk? Cóż, dzięki MKOl we wspólnym portfolio ciągle zostaje... koncert Eurowizji.