Ile szczęścia za 51 mln zł

Zbigniew Bartuś: KWADRATURA KULI

Znam większych pechowców. Swego czasu główną pulą w lotto podzieliło się 35 osób. Niektóre w jeden szampański wieczór po losowaniu zdążyły przepić więcej niż wygrały. Przy okazji pojawia się odwieczne a banalne pytanie, czy pieniądze mogą w ogóle dać szczęście. Bo że te, powiedzmy, średnie, tak z 10 tysięcy na miesiąc, dają komfort, wątpliwości nie ma. Ale od komfortu do szczęścia droga daleka, a po drugie, prawdziwie duża kasa potrafi odebrać nawet komfort. W USA działają specjalne grupy wsparcia i psychoterapii dla zwycięzców gier.

Z naszego podwórka pamiętam szczęściarę, która 3 miliony złotych przewiozła PKS-em w reklamówce, a następnie kupiła sobie nową ceratę na rozlatujący się stół oraz wczasy w Ciechocinku. To był absolutny szczyt jej marzeń: w biednym dotąd (ale czy nieszczęśliwym?) życiu kobiety wyobraźnia nie potrafiła poszybować wyżej.

Pamiętam też górnika, który o wygranej dowiedział się od żony: przybiegła wieczorem do kopalni zdyszana, w bamboszach, szlafroku i lokówkach, i wykrzyczała "Rzucej, chopie, ta gruba, jesteś milonerem!”. A chłop został do końca nocnej zmiany i jeszcze pół roku, do emerytury, "bo nigdy nic nie wiadomo”.

Rówieśnik górnika, milioner z Oświęcimia, przepuścił milion na alkohol i taksówki. Nie do końca sprawny umysłowo, poznał przy okazji pierwszych w życiu przyjaciół (?) i pierwsze kochanki (!). Jeśli pieniądze naprawdę komuś dały szczęście, to właśnie jemu. Czy prawdziwe? To zupełnie inna kwestia.