Imigranci zawieszeni w czasoprzestrzeni

Reżyserzy - Rui Eduardo Abreu, Thierry Besseling, Loïc Tanson - stworzyli dokumentalną opowieść o Portugalczykach szukających pracy, nowego miejsca do życia, przyjaciół i miłości właśnie w Luksemburgu. Organizatorzy pokazu piszą: „Żeby stać się częścią społeczeństwa, którego ponad 40 proc. stanowią obcokrajowcy, muszą nauczyć się kilku języków, znaleźć pracę, dostosować się. Jak mówi jeden z nich, to Portugalczycy zbudowali potęgę Luksemburga, jeszcze w latach sześćdziesiątych”. A jak jest obecnie?

- Wydawałoby się, że w tak niewielkim państwie jak Luksemburg, gdzie co prawda mówi się w wielu językach, a jednym z nich jest właśnie luksemburski, temat imigracji nie jest kwestią o której szeroko się dyskutuje. Najwięcej obywateli znajdziemy w stolicy, a sam kraj jest przede wszystkim rolniczy i niekoniecznie kojarzy się - nawet jeśli niesłusznie - z wielką liczbą zabytków czy innych atrakcji turystycznych - mówi Szymon Malecki, Konsul Honorowy Wielkiego Księstwa Luksemburg w Krakowie, który we współpracy z filmoznawczynią Anną-Marią Marylską-Łuszczewską sprowadzili „Eldorado” na 57. KFF.

Specjalistka tłumaczy „Dziennikowi Polskiemu”, że W „Eldorado” najbardziej urzekają postaci. - Ich historie i życie codzienne. Bycie imigrantem wiąże się z bardzo szczególnym typem samotności i stanem umysłu. Początkowo zakładamy, że wszystko jest tymczasowe, „na chwilę”, ale ten moment na zmianę jest przekładany w nieskończoność, lub po prostu nie nadchodzi. Filmowi imigranci wydają się być zawieszeni w nieokreślonej czasoprzestrzeni. A ich stan ducha, marazm wyrażają szczególne zabiegi filmowe. Jakie? Przekonamy się podczas pokazu.

Mówimy po krakosku (odc. 6). "Łapsztos?"
Autor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, NaszeMiasto