Jak bazyliszka z krzysztoforskich piwnic eksmitowano do Warszawy

Jak opowiada jedna z krakowskich legend, pod pałacem Krzysztofory, u zbiegu ul. Szczepańskiej i Rynku Głównego, rozciąga się prawdziwy labirynt piwnic i korytarzy. Podobno ciągną się pod całym Rynkiem, aż do kościoła Mariackiego. Czarnoksiężnik Twardowski przechowywał w lochach złoto pilnowane przez diabła.

Jedyną osobą, która widziała czarta, była kucharka, której kogut przeznaczony na obiad uciekł do lochów. Gdy po długich poszukiwaniach kobieta odnalazła koguta w podziemiach, ten okazał się być diabłem. Obiecał jej, że jeśli daruje mu życie, obdarzy ją złotem. Musiała spełnić tylko jeden warunek - nie wolno jej było się odwrócić.

Oczywiście zwyciężyła ciekawość - kobieta odwróciła się, a złoto zamieniło się w... śmieci. Niektórzy twierdzą, że skarb wciąż znajduje się w lochach. Według innych podań, skarbu strzeże bazyliszek - potwór o ciele koguta, ogonie jaszczurzym i żabich ślepiach, których spojrzenie każdego zamienia w kamień.

Skąd zatem bazyliszek w stolicy? Bonarka City Center przypomina, że do Warszawy eksmitowała go wraz ze stolicą - dynastia Wazów.

Małgorzata Stojak w swej pracy " Złe oko Bazyliszka" zauważa jednak, że w legendach polskich bazyliszki wykluły się w piwnicach kilku domów w XVI w., m.in. w Warszawie na Starym Mieście, w Wilnie czy w krakowskich Krzysztoforach i wszystkie zabite zostały za pomocą zwierciadeł. Także w dolnośląskiej Świdnicy w studni jednej z kamienic pojawił się ów stwór.

Spalony na popiół bazyliszek był bardzo przydatny w alchemii, pomagał bowiem przemieniać jedne metale w drugie. Odstraszał także ponoć wszelkie pająki i jadowite stworzenia, przez co przydawał się w domach.