Jak budować ekologicznie? Politechnika Krakowska opracowała „Standard klimatyczny”

Eksperci PK sporządzili dokument na zlecenie miejskiej jednostki Klimat-Energia-Gospodarka Wodna (KEGW). – „Standard klimatyczny” to praktyczne narzędzie służące realizacji polityki klimatycznej miasta w sektorze budownictwa. Jest zbiorem wytycznych, wskaźników i zaleceń uwzględniających różne kryteria, w oparciu o które można dokonać kategoryzacji stosowanych rozwiązań projektowych – wyjaśnia dr inż. Agnieszka Flaga-Maryańczyk, prof. PK z Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki, jeden z koordynatorów zespołu przygotowującego dokument.

W jego opracowaniu brało udział kilkudziesięciu pracowników PK z pięciu wydziałów. – Cieszymy się, że możemy służyć ekspercką wiedzą w tak ważnym dla przyszłości Krakowa obszarze jak zarządzenie tkanką miejską w zgodzie z ideą inteligentnych miast. Czerpanie z doświadczeń nauki i wykorzystywanie ich w praktyce jest szczególnie ważne wobec stawianych przed nami coraz poważniejszych wyzwań klimatycznych i energetycznych – podkreśla Stanisław Rybicki, dziekan WIŚiE.

„Standard klimatyczny” obejmuje rekomendacje opracowane dla sześciu obszarów oceny procesu inwestycyjnego: energia, woda, zieleń i otoczenie budynku, mikroklimat otoczenia, komfort środowiska wewnętrznego, materiały i technologie budowlane. Dodatkowo dokument zawiera wytyczne dotyczące standardów jakościowych dokumentacji projektowej i procedur racjonalnego sposobu organizacji przedsięwzięć budowlanych.

– „Standard klimatyczny” przygotowano zgodnie z ideą zrównoważonego budownictwa, uwzględniając działania mające na celu ograniczanie negatywnego wpływu budynków na środowisko w całym cyklu ich życia, począwszy od przygotowania projektu, poprzez proces budowy, eksploatację, skończywszy na rozbiórce – tłumaczy Agnieszka Flaga-Maryańczyk.

Poza dbałością o środowisko, wyrażającą się w redukcji zużycia energii i wody, oszczędnej gospodarce surowcami i ograniczaniu odpadów, twórcy dokumentu wskazują również rekomendacje w zakresie komfortu środowiska wewnętrznego, czyli odpowiednich warunków przebywania ludzi w budynkach. Istotnym aspektem jest też możliwość łagodzenia skutków zmian klimatycznych, w tym ograniczania zjawiska miejskiej wyspy ciepła (zjawisko polegające na podwyższeniu temperatury powietrza w mieście w stosunku do terenów je otaczających), suszy, wzmożonego spływu powierzchniowego czy powodzi błyskawicznych, poprzez działania dotyczące otoczenia budynku, a zwłaszcza zieleni oraz zagospodarowania wód opadowych na terenie nieruchomości.

Eksperci z PK zaproponowali, by w każdym z obszarów, które będą podlegały ocenie, wyróżnić cztery klasy kategoryzacji stosowanych rozwiązać projektowych: A, B, C i D. Klasa A oznacza najwyższe wymagania, a klasa D to możliwość zmniejszenia wymagań dla obiektów istniejących lub takich, gdzie trudno zastosować najnowsze technologie (z uwagi na występujące ograniczenia techniczne, finansowe i inne). Kategorie B i C to kategorie pośrednie.

Analizowane w opracowaniu zagadnienia wpisują się w aktualny trend wdrażania zasad inteligentnych miast. Wśród najważniejszych zaleceń, które znalazły odzwierciedlenie w poszczególnych kryteriach „Standardu klimatycznego”, są m.in.: ograniczenie zapotrzebowania budynków na energię, zwiększenie udziału systemów grzewczych wykorzystujących odnawialne źródła energii, zwiększenie wykorzystania magazynów energii cieplnej, ograniczanie zużycia w budynkach wody, stosowanie zieleni i rozwiązań opartych na przyrodzie w otoczeniu budynku i zintegrowanych z budynkiem, upowszechnienie zielonych parkingów, wiat i infrastruktury zrównoważonej mobilności oraz stosowanie materiałów i procesów o niskim śladzie węglowym.

„Standard klimatyczny dla Krakowa” dotyczy budynków użyteczności publicznej – zarówno nowych, jak i modernizowanych.