Jak Kraków jest przygotowany na pełne embargo na dostawy gazu, ropy i węgla z Rosji?

FLESZ - Rower alternatywą dla rosnących cen paliw

- Aktualnie nie ma zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw energii i ciepła i tym samym prawidłowego funkcjonowania elektrociepłowni PGE Energia Ciepła w Krakowie. Krakowska elektrociepłownia ma wystarczające zapasy paliwa w celu zabezpieczenia nieprzerwanej produkcji energii elektrycznej i ciepła.

Warto wspomnieć, że zapasy są wyższe w stosunku do wielkości wynikających z przepisów prawa. Informujemy jednocześnie, że podstawowym źródłem dostaw węgla dla krakowskiej elektrociepłowni jest węgiel pochodzący od polskich producentów - informuje Agnieszka Dietrich z PGE Energia Ciepła.

Na zmiany przygotowana jest także Polska Spółka Gazownicza. Tam wyjaśniają, że ogólnopolska sieć dystrybucyjna, którą zarządza Polska Spółka Gazownicza, jest tzw. siecią powiązaną, tzn. nie jest dedykowana konkretnemu rejonowi lub aglomeracji.

- Dlatego też nie można mówić, że gaz do Krakowa jest dostarczany z jakiegoś miejsca. Co do zasady, system zaopatrzenia ma charakter ogólnopolski. Dostarczane paliwo pochodzi z wydobycia krajowego (ok. 3,7 mld m sześc.) oraz z importu (ok. 16 mld m sześc.), przy czym gaz z kierunku wschodniego to ok. 60 proc. tego wolumenu. Warto podkreślić, że jeszcze w 2015 r. gaz ze Wschodu stanowił aż 90 proc. importu - informują w spółce Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo.

- W rezultacie konsekwentnej realizacji strategii dywersyfikacji źródeł i kierunków zaopatrzenia w paliwo gazowe PGNiG jest dobrze przygotowane do pozyskania gazu z kierunków innych niż wschodni. Dzięki zarezerwowanym mocom przesyłowym w gazociągach krajowych i transgranicznych, PGNiG może realizować dostawy gazu ziemnego z różnych kierunków, w tym z kierunku zachodniego oraz południowego, a także do Terminala LNG w Świnoujściu. W zależności od potrzeb bilansowych, spółka dokonuje rezerwacji dodatkowych mocy przesyłowych oraz zakupów gazu. Potencjał dywersyfikacyjny dodatkowo istotnie wzrośnie do końca tego roku w związku z oddaniem połączeń z Norwegią i Danią (Baltic Pipe), Litwą i Słowacją - dodają w PGNiG.

Zaznaczają tam, że posiadają również zapasy gazu ziemnego w podziemnych magazynach gazu, jak również utrzymują zapasy obowiązkowe gazu pozostające w dyspozycji ministra właściwego do spraw energii. Aktualny stan zapełnienia krajowych magazynów gazu wynosi 60 proc.

- To o 1/3 – 1/2 więcej niż w tym samym okresie w latach ubiegłych. Stopień wypełnienia polskich magazynów gazu jest najwyższy w Europie - jeżeli pominąć magazyny w Portugalii, które mają dziesięciokrotnie mniejszą pojemność, i w Szwecji, których pojemność jest w zasadzie pomijalna, bo wynosi mniej niż 1 mln m sześc. - wyjaśniają w PGNiG. - Jesteśmy zatem przygotowani na różne scenariusze rozwoju sytuacji na rynku gazu. Jak niedawno zapewnił Paweł Majewski, prezes zarządu PGNiG, gazu dla gospodarstw domowych w Polsce na pewno nie zabraknie - dodają.

Przypomnijmy, że krajowa strategia przewiduje, iż Polska w 2022 roku ma zaprzestać importu gazu z Rosji. - Nasze kontrakty długoterminowe zawierane obecnie gwarantują nam dywersyfikację źródeł. Mamy porty z terminalami do dostaw gazu LNG drogą morską. Jesienią tego roku planowane jest także oddanie do użytku części przepustowości gazociągu Baltic Pipe łączącego Danię, Norwegię i Polskę, co gwarantowałoby nam bezpieczeństwo energetyczne. Otwarcie gazociągu Balitic Pipe ułożonego na dnie morza Bałtyckiego planuje się na jesień tego roku. Za kilka lat będziemy mieć też dostępny pływający terminal LNG w zatoce gdańskiej - podkreśla Piotr Arak, dyrektor Polskiego Instytutu Ekonomicznego.

W przypadku ropy Kraków również korzysta z ogólnodostępnej sieci dystrybucji. Piotr Arak komentuje: - W przypadku ropy Rosja zapewnia ok. 25 procent konsumpcji w całej Unii Europejskiej. Już dziś Arabia Saudyjska na terenie południa Europy odgrywa ważniejszą rolę niż Rosja. Potencjalnie to też byłoby do załatwienia w naszym regionie, zwłaszcza że Orlen ma już podpisane umowy z Saudi Aramaco z Arabii Saudyjskiej. Sprowadzanie ropy od nowych dostawców nie odbyłoby się bez kosztów gospodarczych, społecznych. To wiązałoby się z konsekwencjami dla nas wszystkich, natomiast zagwarantowałby znaczący ubytek w budżecie Rosji na rzecz wojny i dalszego uzbrajania.