Jerzy Bralczyk: Słowo o słowie
Instrukcje dotyczące odmiany nazwisk są dość proste: jeśli nazwisko jest równobrzmiące z jakimś rzeczownikiem pospolitym, odmieniamy je tak, jak ów rzeczownik pospolity. Tak więc w znanej anegdocie, którą przytaczał Janusz Korczak, trzeba było poprosić pana naczelnika Dudka. Pouczony jednak przez urzędniczkę, że trzeba mówić "pana Dudeka", Korczak powiedział: "to ja wobec tego wezmę sobie stołeka i usiądę...".
I taka jest ogólna zasada.
Czasami jednak, zdaniem noszącego, dane nazwisko bywa niezbyt eleganckie. W takich sytuacjach moglibyśmy ulec argumentacji nosiciela i starając się nie robić mu przykrości, odmieniać je inaczej. Jak? Wskazując, że jednak to nazwisko ze zwierzęciem o tak samo brzmiącej nazwie nie ma wiele wspólnego. W takim przypadku moglibyśmy mówić "pana Kozioła". Ale co robić z panem Baranem? On już nie zakamufluje odmiany. Co robić z innymi nazwiskami, które niestety muszą być odmieniane dokładnie tak, jak rzeczowniki pospolite?
Dlatego jestem jednak za odmianą "pana Kozła". Chyba, że nosiciel bardzo usilnie prosi. Wówczas w sytuacjach mniej oficjalnych, w sytuacjach grzecznościowych nie ma co sprawiać mu przykrości. Możemy mówić "Kozioła".
Czytelnicy, którzy chcieliby podzielić się z prof. Jerzym Bralczykiem swoimi wątpliwościami dotyczącymi języka polskiego, poprosić o odpowiedzi na związane z tym tematem pytania, mogą to uczynić poprzez stronę internetową www.bralczyk.pl
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
