Jak stołują się szyszkożercy

Te pierwsze wytwarzają jak wszystkie gatunki szpilkowych szyszki, lecz bardzo małe i z drobnymi nasionami. Nigdy nie widziałem, by jakikolwiek szyszkożerca był nimi zainteresowany. Zaś co do jodły, to drzewo i owszem szyszki wytwarza, lecz mają tą przypadłość, iż rozsypują się na gałęziach. Z tego powodu nikt nigdy z lasu nie przyniesie jodłowej szyszki, chyba że niedojrzałe, zielone okazy zerwane ze ściętych gałęzi.

Jeśli zaś chodzi o najlepsze szyszkowe rarytasy, to na pierwszym miejscu stawiam sosnę limbę. Naturalnie rośnie u nas tylko w Tatrach. Wytwarza duże ponad centymetrowej długości nasiona. Pozbawione skrzydełka są tak ciężkie, iż mogą je roznosić tylko zwierzaki. Wiewiórki, sójki i orzechówki. Ten ostatni gatunek zasługuje na osobne opowiadanie, ale to już kolejnym razem. Co do limbowych nasion, to z powodu rozmiarów są wręcz nazywane orzeszkami. Jadalna zawartość jest wielokrotnie większa niż w nasionach świerka czy sosny. Na miano orzeszka zasłużyła dzięki grubej łupinie chroniącej pożywną zawartość.

Kiedyś zebrałem garść nasion z parkowej limby i rozgniotłem przy pomocy dziadka do orzechów. Smak wyśmienity! Bliski krewniak nasze limby pochodzący z Syberii ma jeszcze większe nasiona. Zbierane na przemysłową skalę i służą do tłoczenia oleju zwanego cedrowym. I są też jadane przez ludzi na surowo jak i prażone.