Jak w muzeum

Po wykładzie

Najstarszy budynek uniwersytecki w Polsce miał stanąć bodaj w okolicy skrzyżowania dzisiejszych ulic Starowiślnej i św. Wawrzyńca. Plany pokrzyżował jednak kaprys natury. Przepływająca nieopodal Wisła w 1368 r. wystąpiła z brzegów i zatopiła dopiero co położone fundamenty wraz z całą ideą akademii na Kazimierzu. Ostatni Piast na tronie polskim wkrótce zmarł, natomiast Władysław Jagiełło fundując uniwersytet od nowa w 1400 r. dał uczelni gotowy dom stojący w obrębie murów miejskich Krakowa - dzisiejsze Collegium Maius.
Piastowski rodowód jest dla Uniwersytetu Jagiellońskiego powodem do dumy, ale i przyczyną zmartwień. Spora część z zajmowanych dziś przez uczelnię budynków to szacowne zabytki, których użytkowanie bywa niekiedy dość kłopotliwe. Od lat mury uniwersyteckie są rewaloryzowane ze środków Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa obok takich obiektów, jak zamek na Wawelu, wawelska katedra, opactwo tynieckie, klasztor Kamedułów na Bielanach czy liczne krakowskie kościoły. W odróżnieniu od nich budynki UJ nie pełnią jednak funkcji muzealnych czy sakralnych. Tu codziennie odbywają się zajęcia ze studentami, działają biblioteki, a w klinikach Szpitala Uniwersyteckiego (też już zabytkowych) leczy się pacjentów.
Nic dziwnego, że oczy społeczności uniwersyteckiej są zwrócone na kampus rosnący od kilku lat w Pychowicach. Wszystko tu pachnie nowością i nowoczesnością. Warunki do pracy i nauki są na miarę czasów, w których żyjemy. Aż strach pomyśleć, że kiedyś i ten obiekt stanie się... zabytkiem.
LESŁAW PETERS