Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego

– Za wami rozgrzewka w pierwszej rundzie, ale teraz w Łodzi zacznie się już prawdziwa walka. Cieszy się Pan na powrót do Atlas Areny, w której grał Pan wielokrotnie?

– Wiele lat występowałem w Skrze Bełchatów, od tego sezonu znów będę tam grał, więc to chyba oczywiste, że czuję się tu niemal jak w domu.

Wiemy doskonale, w jaką fazę wkracza cały turniej, a już pierwszy mecz z Amerykanami będzie bardzo trudny. Ale mogę zapewnić, że jesteśmy bardzo zmotywowani i będziemy chcieli grać tak, jak do tej pory.

– Nie da się ukryć, że w pierwszej rundzie mieliście mniej wymagających rywali od Amerykanów.

– Ale Serbia i Argentyna to naprawdę bardzo dobre drużyny, a Serbowie wręcz uważani są za zespół, który będzie w tym turnieju walczył o medale.

Zresztą proszę popatrzeć na nasz mecz z Kamerunem, w którym naprawdę trudno nam się grało. Może to zabrzmi jak banał, ale naprawdę nie ma łatwych meczów. Poza kilkoma wyjątkami każdy z każdym ma szanse wygrać i może przegrać.

– Nie będzie dla Was problemem, że przenosicie się z najmniejszej hali we Wrocławiu do dwukrotnie większej Areny w Łodzi?

– Mieliśmy w tych mistrzostwach okazje do dużych zmian, od Stadionu Narodowego do Wrocławia, ale poradziliśmy sobie bez problemów. Każdy z nas odbędzie właściwie tylko jeden trening i to musi wystarczyć. Ja w sumie tę halę znam najlepiej, ale Amerykanie też tu grali.

– Czytając i słuchając opinii ekspertów o Pańskiej grze, ciągle powtarza się określenie: „życiowa forma”. Rzeczywiście tak jest?

– Bardziej bym spojrzał na grę zespołu i podkreślił to, że wzajemnie się doskonale uzupełniamy. Mamy system gry, który sprawia, że każdy ma jakąś rolę do odegrania. Cieszę się oczywiście, że dobrze się prezentuję, ale najważniejsze są zwycięstwa.

Jeśli będę miał słabszy dzień, a wygramy, to oczywiście biorę takie rozwiązanie w ciemno i nie będę miał z tym żadnych problemów.