Jest lepiej

Otóż jechałam ostatnio parokrotnie pociągiem do Warszawy i z powrotem. Wprawdzie zupełnie niepozytywna jest ilość zlikwidowanych połączeń na tej trasie, co zmusza np. do wstawania przed świtem, chociaż spotkanie w Warszawie ma się około godziny 11.

Skłania to też do oczywistej refleksji na temat tego, jak dalece się w Polsce poprawiło, skoro jeszcze przed paroma laty pociągi na tej trasie jeździły co godzinę z dwiema tylko przerwami w ciągu całego dnia, a dziś tych z możliwością rezerwacji miejsc jest zaledwie kilka na dzień.

Ale ja nie o tym – miało być pozytywnie.

Zawsze staram się wykorzystać w podróży czas na pracę – jakieś czytanie zaległości, poprawianie tekstów itp. Przeważnie już po chwili rozlegają się pierwsze dzwonki telefonów i zaczynają się głośne rozmowy – czy to o sprawach zawodowych, czy co u Helenki było na obiad, czy jakie Iksińscy mają plany na weekend itp., itp.

Zapomnij o pracy! Nie da się zebrać myśli, ale za to poznaje się szczegóły życia innych, nieraz nawet intymne.

Ale ostatnio coś się zmienia! Moi towarzysze podróży odbierają telefon i cichutko coś tam krótko mówią, przysłaniając aparat dłonią. A jeśli rozmowa musi być dłuższa, wychodzą na korytarz. Naprawdę! Jedni zaczynają szanować drugich. Myśleć o nich!

Coraz częściej widzę też młodych ludzi, którzy w tramwaju ustępują miejsca starszym. Co prawda, wciąż się nie mogę nadziwić, że mnie również trzeba ustąpić – ale żarty na bok – naprawdę jest pod tym względem lepiej. I to cieszy.

Oby tak dalej.