Rodzice Bronisławy Mokrzyckiej to Polacy. Jej mama, Rozalia z domu Szczepanek, urodziła się w Cmolasie pod Rzeszowem. Tata, Antoni Kałakajło, pochodził z Zaleszczyk na Podolu, przed II wojną światową to była część Polski. Co ciekawe, poznali się we Francji. - Tata i mama za pracą tam pojechali - opowiada kobieta.
Starsza pani siedzi przy stoliku w redakcji i wyciąga kolejne dokumenty, m.in. francuski akt zawarcia małżeństwa przez jej rodziców z 1933 r., gdzie jest zaznaczone, że ślub biorą polscy obywatele.
Po ślubie wrócili do rodzinnego domu Antoniego. Tam w 1935 r. urodził się Jasiek, po nim w 1939 r. Bronia. Było jeszcze dwoje młodszych dzieci - Józia i Zenon.
- Te Zaleszczyki to przecież Polska była - podkreśla z mocą pani Bronisława. Jej tata, zanim wyjechał do Francji służył w polskim wojsku, na poświadczenie czego ma zdjęcia ojca w polskim mundurze.
Gdy Bronia była mała, jej ojciec zginął na wojnie. - Nie wrócił - mówi ze smutkiem. Jej mamie bardzo trudno było wychować czworo brzdąców. - Ale silna była, nie poddała się - zaznacza z wdzięcznością 80-latka. Rodzina miała 25 arów ziemi, a to przecież tyle, jak duża działka pod dom. Z tego musieli wyżyć. Na wsi razem żyli Polacy i Ukraińcy.
Wojna zmieniła granice. - I wtedy mieszkaliśmy już w Związku Radzieckim - mówi kobieta. Po rosyjsku trzeba było mówić w szkole i urzędach, więc nauczyła się nim posługiwać.
W 1975 r. odwiedziła rodzinę w Cmolasie. I zakochała się w Polsce. - Nie wiedziałam, że tak można żyć. Tu było wszystko, tam u nas nic - nadal oczy się jej świecą na to wspomnienie. Musiała jednak wrócić do Zaleszczyk. Miała tam męża i córkę. - Z tym, że mąż to był drań, pił i bił. Myślałam wcześniej, że tak jest we wszystkich rodzinach. Ale w Polsce zobaczyłam, że ludzie mogą być szczęśliwi i szanować się nawzajem - opowiada.
Długo się nie zastanawiała. Rozwiodła się z mężem i za rok znów przyjechała do kraju.
Ją też spotkało szczęście, na ulicy w Cmolasie, gdy zobaczyła Władysława. - Może to dziwnie zabrzmi, ale to była miłość od pierwszego wejrzenia - wyznaje.
Władysław Mokrzycki mieszkał i pracował w Oświęcimiu. Gdy spotkał się z Bronisławą, był w odwiedzinach u swojej rodziny. Szybko zdecydowali się na ślub i tak Bronisława zamieszkała w Oświęcimiu. Od razu zaczęła się starać o polskie obywatelstwo i ściągnięcie do siebie córki.
Z córką udało się to dopiero w 1998 r. Obywatelstwo dostała, wcześniej, bo w 1995 r.
- Moja mama też chciała wrócić do Polski, ale jej się nie udało - mówi ze smutkiem Bronisława Mokrzycka. Także jej rodzeństwo tam zostało.
Z drugim, już nieżyjącym mężem, mają syna. Spokojnie żyli w Oświęcimiu, obydwoje pracowali, wychowywali syna.
Pani Bronisława całe życie czuła się Polką.
- Takie korzenie, jak ja, ma wielu ludzi, ale nigdzie nie traktują nas jak swoich. - Na Ukrainie mówią: obcy i tu też niby, że jestem obca. A przecież ja, niezależnie gdzie mama by mnie urodziła, czy we Francji, czy w Polsce, czy na Ukrainie, to jestem tą samą osobą. Pochodzę od niej, a ona i tata to Polacy - mówi twardo.
Jak podkreśla, w jej domu zawsze mówiło się po polsku. - To skąd ma ten dość mocny wschodni zaśpiew? - dopytuje dziennikarka. - Jaki zaśpiew? Przecież ja dobrze mówię po polsku - dziwi się.
Włodzimierz Paluch, prezes Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo- Wschodnich, Klub „Samborzan” w Oświęcimiu, wylicza, że do jego organizacji należy ok. 60 członków. - Ale w Oświęcimiu mieszka ok. 500 osób, które tu przyjechały z dawnych wschodnich terenów Polski - wyjaśnia.
Jak mówi, mimo że wielu mieszka tu kilkadziesiąt lat, wschodni akcent jest w ich mowie wyczuwalny. - Mnie też ludzie często pytają czy pochodzę z Kresów - przyznaje Włodzimierz Paluch. - Tego nie da się pozbyć, ale nie ma też po co. To taki nasz urok - śmieje się.
ZOBACZ KONIECZNIE
FLESZ: Prawo autorskie - Parlament Europejski przegłosował dyrektywę
Pismak przeciwko oszustom, uwaga na Instagram
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
