Jeszcze o rowerach

Rozmawiałam już z Państwem parokrotnie – o nietolerancyjnych kierowcach, o złośliwych pieszych, o bezmyślnych rowerzystach.

Dzisiaj nie tyle o kulturze, co o organizacji ruchu. Wiemy, że szykuje się referendum w sprawie ścieżek rowerowych. Chyba wszyscy są za ich tworzeniem – ale jak, gdzie, kiedy, za ile? Wkrótce się dowiemy. Sądzę jednak – obym się myliła! – że to będzie długotrwała i bardzo droga inwestycja. (Na razie realizację studium tras rowerowych obliczono na ponad pół miliarda złotych! – ile więc rocznie musiano by wydawać, aby np. za 10 lat pokryć Kraków siecią ścieżek? – co najmniej 50 milionów! W przeciwnym razie poczekamy np. do 2050 roku).

A może by tak zacząć od małych kroków i małych sum? – np. podzielić namalowanym pasem niektóre szerokie chodniki na część, po której mogą jeździć rowery, a więc pieszy musiałby tam bardziej uważać? – widziałabym to choćby na ul. Królewskiej, Piastowskiej, a nawet może na Kar- melickiej.

A może na Alejach Trzech Wieszczów puścić ruch rowerowy przez środek zieleńca? Nie wiem wprawdzie, jak można by rozwiązać kwestie skrzyżowań, ale przemyśleć chyba warto, bo z pewnością byłoby to dużo taniej.

Jak na razie, mimo istnienia w Krakowie kilku „rowerowych” stowarzyszeń oraz mimo pewnych starań miasta, jest nadal źle. Nie mogę patrzeć na lawirujących niebezpiecznie między autami i tramwajami młodych ludzi, ani też na slalomujących po chodnikach między pieszymi rowerzystów, siejących przerażenie zwłaszcza wśród starszych osób lub rodziców z dziećmi.