Julia i jej Romeo w roli gangsterów

Dzieło nakręcone na jednym ujęciu (pozbawione nawet najmniejszych cięć) podbija właśnie Europę. Czas filmowy oddaje rzeczywisty przebieg zdarzeń, jakie rozegrały się na planie. To trwająca więc dwie godziny i czternaście minut historia jednego spotkania młodej Hiszpanki z grupą zdegenerowanych Berlińczyków. Victoria urasta do współczesnej opowieść o Julii po przejściach, która niespodziewanie spotyka swego Romea.

Na drodze do szczęścia młodych kochanków stoją jednak nie tyle przeciwne im rodziny, co kryminalna przeszłość mężczyzny. W miniony piątek przeżyłam wraz z nimi emocjonującą przygodę, chodząc nie tylko po ulicach, ale i dachach Berlina. Film otworzył bowiem trwający właśnie w kinie ARS Tydzień Filmu Niemieckiego. Oficjalnie wejdzie do kin 20 listopada. Temperatura obrazu i generowanych przez niego emocji nie pozwala oderwać od „Victorii” oczu.

Scena inicjacyjna sygnalizuje już na samym początku, że będziemy doświadczać dzieła absolutnie wyjątkowego. Z ekranu dociera do nas strumień transowej muzyki, której rytm intensyfikują stroboskopowe światła oraz trzęsąca się kamera z ręki. Z tego klubowego, zamglonego anturażu wyłania się tytułowa bohaterka. Roztańczona, uśmiechnięta schodzi z parkietu, zamawia w barze wódkę, próbując nawiązać kontakt z barmanem. Bezskutecznie. Co robi sama o piątej nad ranem w berlińskim klubie? Czego szuka? O tym, że jest głodna wrażeń dowiadujemy się, gdy spotyka na swojej drodze nieznajomych, młodych mężczyzn. Bez cienia wahania udaje się wraz z nimi na poranny podbój Berlina.

Niewinne spotkanie przeradza się w brutalny napad na bank. Poznajemy nieznane dotąd oblicza bohaterów, którzy zmieniają twarze jak maski. Raz są boleśnie doświadczonymi przez los młodymi ludźmi, którzy dokonując nietrafnych wyborów, budzą nasze zaufanie i współczucie, innym razem „urodzonymi” mordercami, łamiącymi bez wahania moralne zasady.

„Victoria” Schippera podejmuje interesującą grę z kinem gangsterskim. Do głosu, podobnie jak w klasycznych filmach, dochodzi tu etos gangstera przefiltrowany jednak przez subkulturę blokersów. Młodzi gniewni żyją w berlińskiej dżungli właściwie bez celu. Obiecujące perspektywy otwiera przed nimi dopiero napad na bank. Powrotu do młodzieńczych marzeń już jednak nie będzie.