Kamień życia
Poczynając od najcenniejszego - przezroczystego, szlachetnego kamienia - szmaragdu, poprzez bardzo ceniony w krajach Wschodu nefryt, aż do rzadziej spotykanych chryzolitów.
Tak w medycznych księgach Państwa Środka określano nefryt. Na terenie Chin występował on zresztą w wielu odcieniach - nie tylko zielony, ale również szary, żółtawy, a nawet czerwony. Ale tylko zielone nefryty uważano za lecznicze. Majętni spadkobiercy rodowych włości od urodzenia do osiągnięcia dojrzałości sypiali w łożach ozdobionych nefrytowymi płytkami. Wierzono, że unikną dziecięcych chorób i wyrosną na zdrowych i silnych mężczyzn. Z nefrytu wyrabiano też flakoniki i puzderka na leki, przypisując im właściwość wzmagania mocy leczniczej specyfiku. Kto chorował na nerki i dolegliwości trawienne, powinien nosić pas z nefrytowych płytek. Z kolei pierścionki z żółtawym nefrytem uspokajały gniew swego właściciela i dodawały mu rozwagi. Z nefrytu rzeźbiono też dzwoneczki zawieszane w pokojach sypialnych, aby ich delikatne dźwięki zsyłały spokojny sen i odpędzały nocne zmory.
Pierścień z kamieniem Izydy
Ludzie antyku wyżej niż diamenty cenili szmaragdy. Zielone, błyszczące kamienie w Egipcie poświęcano bogini Izydzie. Ta matka bogów przedstawiana z Horusem na ręku była opiekunką kobiet i rodzin. Stąd też szmaragdy nosiły zamożne Egipcjanki oczekujące potomstwa, wierząc, że klejnot Izydy doda im sił i ustrzeże od komplikacji w czasie rozwiązania.
Do naszych czasów przetrwała legenda o pierścieniu Polikratesa, despotycznego władcy wyspy Samos. Posiadał on pierścień ze szmaragdem wielkiej ceny. Pewnego razu podczas dysputy z jednym z filozofów stwierdził, że uważa się za wybrańca bogów. Filozof odpowiedział, że zwykły śmiertelnik nie powinien żyć w takim mniemaniu, gdyż tylko bogowie wiedzą, komu naprawdę sprzyjają. Polikrates zawstydził się i chcąc przebłagać bóstwa wypłynął statkiem daleko w morze i rzucił pierścień w fale. Bogowie jednak nie przyjęli tego daru, gdyż następnego dnia do pałacu Polikratesa przyszedł rybak i zwrócił władcy klejnot znaleziony we wnętrznościach złowionej minionej nocy ryby. Niebawem wyspę najechali Persowie, a Polikrates został stracony z rozkazu zdobywców.
Jako kamień leczniczy szmaragd miał chronić od febry, reumatyzmu i chorób spowodowanych przeziębieniem. W średniowieczu wierzono, że szmaragdy odpędzają boleści ciała i duszy, strzegą swego właściciela od morowej zarazy, a także... miłosnych czarów. Zabraniano jednak nosić szmaragdowej biżuterii niezamężnym dziewczętom, gdyż dopiero, kiedy staną przed ołtarzem, moc szmaragdów będzie im służyć.
Ze szmaragdowego proszku roztartego z szafranem sporządzano maści na ból oczu, a takiż proszek pomieszany z miodem miał pomagać na choroby płucne.
Renesans mody na szmaragdy zaistniał w XIX stuleciu. Sporządzano wówczas z nich brosze w kształcie owadów i ptaków - ozdoby takie święciły triumfy na paryskiej wystawie w 1867 roku. Cesarzowa Eugenia kupiła wówczas najpiękniejszą z nich - kolibra wysadzanego szmaragdami o diamentowych skrzydełkach i dziobku z rubinu.
Czarodziejskie kocie oko
Spośród innych zielonkawych kamieni sławą klejnotu strzegącego od złego spojrzenia cieszył się przez całe wieki zielonkawożółty kamień szlachetny chryzoberyl - zwany obrazowo kocim okiem. W czasach antycznych przypisywano mu jeszcze dar przynoszenia szczęścia w grach hazardowych i na wyścigach konnych.
Średniowieczni medycy doradzali noszenie łańcuszków i naszyjników z chryzoberylem przy chorobach gardła i astmie. Przynosił też duchową ulgę ludziom trapionym nerwowymi chorobami, zsyłając spokojny sen. (cdn.)
BOGNA WERNICHOWSKA
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
